Γράφ
ει ο Δημήτρης Λάμπρου
Η σαρωτική νίκη Ερντογάν -μετά από 16 χρόνια εξουσία- στην Τουρκία οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες.
1. Στην οικονομική του πολιτική που δημιούργησε το τουρκικό οικονομικό θαύμα. Εκατομμύρια Τούρκοι έκαναν τη μετάβαση στην μεσαία τάξη λαμβάνοντας απτό μερίδιο από την οικονομική ανάπτυξη. Στην περίπτωση της Τουρκίας είναι αξιοσημείωτο πώς η μεγέθυνση στηρίζεται σε μια ευρεία παραγωγική, βιομηχανική βάση και όχι σε δανεικά με δυσθεώρητα επιτόκια ούτε σε διορισμούς όπως επιχείρησαν κάποιοι διεφθαρμένοι γείτονές της στη Δύση.
2. Στον επιτυχή συνδυασμό πλουτισμού και εκσυγχρονισμού με τις παραδοσιακές αξίες της τουρκικής κοινωνίας. Η επιδέξια χρήση των θρησκευτικών συμβόλων με την ταυτόχρονη άνοδο τους βιωτικού επιπέδου σε πρωτόγνωρα επίπεδα έχει αναδείξει τον Ερντογάν σε ηγέτη των συμπαγών συντηρητικών μαζών με τις γυναίκες να έχουν τον πρώτο λόγο.
3. Στην άσκηση εκ μέρους του Ερντογάν αποκλειστικά εθνικής εξωτερικής πολιτικής με αποτέλεσμα και σε συνδυασμό με τη συνολική ισχυροποίηση της χώρας του σε ανάδειξη της Τουρκίας στο σημαντικότερο γεωπολιτικό διακύβευμα αυτή τη στιγμή στον κόσμο.
Η μεταβολή στους συσχετισμούς ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο που έχει επιφέρει η πολιτική Ερντογάν θεωρείται ασφαλώς επικίνδυνη από τη Δύση και οι τάσεις ανεξαρτητοποίησης που εμφανίζει ο Τούρκος πρόεδρος έχουν προκαλέσει κύμα εχθρικών εναντίον του ενεργειών με αποκορύφωμα το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
4. Οι εξελίξεις είναι δυσμενείς για τη χώρα μας και η επανεκλογή Ερντογάν αναμένεται να επιδεινώσει περαιτέρω την πραγματική (αν)ισορροπία μεταξύ των δύο άσπονδων συμμάχων της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα αποτελεί η σύγκριση της ποιότητας της ηγεσίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Σε όλα τα επίπεδα οι γείτονες υπερτερούν κατά κράτος και η διαφορά αυτή αποτυπώνεται ανάγλυφα σε όλους τους οικονομικούς, τους κοινωνικούς, τους στρατηγικούς δείκτες. Αλλά και στις συνεχείς προκλήσεις ρητορικές ή χαμηλής έντασης που έχουν σκοπό να δείξουν πως η Τουρκία αντιλαμβάνεται την άλλοτε κραταιά Ελλάδα ως μια μικρή παρενοχλητική δύναμη στα πλευρά της, η οποία δεν θα την εμποδίσει να δικαιώσει το πεπρωμένο της στο Αιγαίο ή τη Θράκη.
