Γράφει η Ροζαλία
Φοβάσαι το θάνατο; τη ρωτούσα συχνά δεδομένων των προβλημάτων υγείας της -απο την πρώιμη νεότητά της- αλλά και του επαγγέλματός της. Σάρκαζε κι έλεγε ατρόμητη. Παίζουμε πόλεμο. Τον νικάω μέχρι τώρα.
Ίσως ήταν η σκληρότητα που της χάρισε απλόχερα η ζωή. Ίσως ήταν αυτό το γενναίο των βουνών. Ίσως ήταν η άμυνά της στο βαθύ μαύρο.
Πάντως ήταν μια γυναίκα αγωνίστρια. Άκαμπτη και περήφανη. Γλυκιά και φιλική. Ερωτευμένη με όλα όσα ερωτεύονται οι πραγματικοί άνθρωποι. Άτακτη κι απειθαρχη. Ανυπάκουη στο κομ ιλ φο.
Καλή δύναμη στους οικείους της. Θα την θυμόμαστε όσοι την αγαπήσαμε.
Καλό ταξίδι Ελένη -Νίτσα Λιάκου
