Γράμματα από τη Λιβαδειά37

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Λιβαδειά, 14 Μαΐου 2019

Αγαπητέ Γιάννη,

Εσύ είσαι ο τσιφ στράτετζιστ. Εσύ δικαιώθηκες για μια ακόμη φορά. Αρκούσε -μου είπες- μια καταλυτική παρέμβαση για να δείξουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο οι ατάλαντοι επίγονοι της Αυριανής και του Κουρή.  Μου θύμισες την Operation Harling. Εκεί που λέει ο επιστήμων μετά την έκρηξη -όταν πέφτουν πάνω του οι ερασιτέχνες βαλκάνιοι: “αφήστε τον χρόνο να δουλέψει για μας”.

ΠΡΟΥΣΤ

Μιλώντας για χρόνο -και σε τακτικό πάντα επίπεδο- συνάντησα τη νεαρή τη φίλη μας τη Ράνια, στο δρόμο τυχαία. Μου πέταξε ένα: “με συγχωρείς ήταν τυχαίο”  μαζεύοντας από κάτω τον σομόν τόμο του “Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο”, αυτόν τον αφιερωμένο στον Γκαστόν Καλμέτ ως δείγμα βαθιάς κι εγκάρδιας ευγνωμοσύνης. Υπέκυψε κι αυτή στη “στροφή προς την τέχνη” των άφιλων καιρών που διανύουμε. Ασφαλώς το φαινόμενο δεν είναι δυσεξήγητο, όπως έχουμε ξαναπεί. Αλλά να υπάρχει κι ένα γνώθι σαυτόν όμως. Πώς να σου το πω για να γίνω κατανοητός;  Προσωπικά πιστεύω ότι πρώτα θα τελειώσει το δημαρχείο η Πούλου και μετά η Ράνια τον Προυστ.

ΡΟΛΟΪ

Μεγάλα προβλήματα παρουσιάζει η λειτουργία του Ρολογιού της Λιβαδειάς, το οποίο ανάλογα την ώρα που θα το δεις μπορεί να έχεις κερδίσει ή να έχεις χάσει τον χρόνο, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτό για την αναζήτησή του. Η διάγνωση περιγράφεται με ακρίβεια ως: “βαριά διαχειριστική ανεπάρκεια”. Η νέα δημοτική αρχή οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για την αντικατάσταση του μηχανισμού με ηλεκτρονικό. Ο παλιός μηχανισμός είναι ένας αξιόλογος αλλά απλός μηχανισμός χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να τον καθιστά πολύτιμο. Μπορεί να αποτελέσει έκθεμα στο ισόγειο του Ρολογιού ή σε κάποιο λαογραφικό Μουσείο.

ΤΑΓΚΑΛΕΓΚΑΣ1

Πήγα, Γιάννη μου, στη συγκέντρωση του υποψηφίου δημάρχου. Κατ’ αρχάς να σου πω ότι στερούνται σοβαρότητας οι αιτιάσεις για κλείσιμο των δρόμων από τις ομιλίες των πολιτικών παρατάξεων. Η έστω ανάπηρη δημοκρατία χρειάζεται θυσίες, όχι βολεμένους πολίτες που δεν μπορούν να κάνουν ούτε τον κύκλο με το αυτοκίνητο. Επιπλέον, εδώ έχουμε να κάνουμε με πολιτικές εκδηλώσεις. Η συμμετοχή των πολιτών εκ του νόμου διευρύνει το δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι πάντοτε κέρδος, εκτός από τις περιπτώσεις χρησιμοποίησής τους για φιέστες. Σε διαβεβαιώνω ότι σ’ αυτή την περίπτωση δεν διαπίστωσα καμιά σκηνοθεσία.

ΤΑΓΚΑΛΕΓΚΑΣ2

Επί της ουσίας η συγκέντρωση ήταν για τα δεδομένα της εποχής μας μεγάλη. Μου ενεποίησε εντύπωση ότι υπήρχαν άνθρωποι που είχαν έρθει πραγματικά να ακούσουν τον Ταγκαλέγκα, όχι οπαδοί, αλλά πολίτες που δεν έχουν κατασταλάξει στην εκλογική τους προτίμηση.  Αυτοί είναι που θα κρίνουν τις εκλογές. Εκείνος που θα κερδίσει το μεγαλύτερο μέρος τους θα στεφθεί νικητής.

ΤΑΓΚΑΛΕΓΚΑΣ3

Υπήρχαν ακόμα στις παρυφές της συγκέντρωσης πολίτες από σαφώς διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες από εκείνες του υποψηφίου δημάρχου Λεβαδέων. Νομίζω ότι αυτό λέει κάτι για την εμβέλεια του μηνύματος του Ταγκαλέγκα, ως προσώπου όχι ως πολιτικού στελέχους. Αλλά και για την πολιτική ρευστότητα που είναι κυρίαρχη και που δεν επιτρέπει κανένα προγνωστικό και καμία χαλάρωση στους υποψηφίους.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ

Η επόμενη τετραετία, Γιάννη μου, κρύβει πολλές προκλήσεις. Με τη σειρά τους αυτές απαιτούν μια υψηλού επιπέδου στρατηγική που να υπερβαίνει την εγκατεστημένη -από πολλά χρόνια- στη Λιβαδειά μπακαλοπαζαριώτικη “σου δίνω-μου δίνεις”. Λίγοι υποψήφιοι μπορούν να υποστηρίξουν μια τέτοια εμπνευσμένη πολιτική. Αντίθετα οι εθισμένοι -από πολλά χρόνια- στη φαυλοκρατία μετατρέπουν τους πολίτες σε φανατικούς ψηφοφόρους και ως κουτοπόνηρο εκπασοκισμένο κατιναριό  χρησιμοποιούν τις γνωστές τεχνικές της προσβολής και των ύβρεων στην απέλπιδα προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση. Εχω την αίσθηση, Γιάννη μου, για να μην σου πω τη διαίσθηση, ότι αυτή τη φορά δεν θα τους περάσει.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑ

Είναι σωστές, φίλε μου αγαπητέ, οι πληροφορίες που σου μεταφέρουν. Η στήλη της αλληλογραφίας μας έχει αγαπηθεί πολύ από τους Λιβαδείτες που περιμένουν τη δημοσίευση πώς και πώς. Είναι φυσικά και μερικοί που βλέπουν εφιάλτες. Αλλά αυτοί είναι ο κατιμάς. Και κάθε πόλη έχει τέτοιους.

ΕΚΠΑΣΟΚΙΣΜΟΣ

Υπάρχουν ασφαλώς και οι καλόπιστες κριτικές. Αναγνώστης και φίλος, με ψυχή “πιο πράσινη από τις θάλασσες των Παξών”, ενοχλείται για τον όρο “εκπασοκισμός” που χρησιμοποιώ. Για το θέμα έχεις ρωτήσει κι εσύ Γιάννη μου παλιότερα. Λέω λοιπόν και σ’ αυτόν και σε σένα ότι δεν έχω βέβαια τίποτα με τους απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Εγώ στηλιτεύω τη νοοτροπία του “ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει από το δημόσιο ταμείο το χέρι μας” που μεταπολιτευτικά εισήγαγε εκδημοκρατισμένα το ΠΑΣΟΚ και που τώρα έχει κάνει μετάσταση και στα άλλα κόμματα. Σε αυτό ειδικά το μεγάλο θέμα θα επανέλθω με παραδείγματα -πρόσωπα της κατάστασης που επιμένουν να θέλουν να μας σώσουν.

ΤΙΜΗ

Ολα έχουν την τιμή τους, Γιάννη μου. Προϋπόθεση όμως να μην έχεις τιμή.

ΠΑΤΡΙΚΑ

Λέει σχετικά φίλε ο Παπαδιαμάντης: “Ήτο δε ο κυρ-Μανουήλος ο Στεριωμένος «καλός νοικοκύρης», εμποροπαντοπώλης και κτηματίας και σύμβουλος του δήμου ισόβιος, τόσον, ώστε μίαν φοράν μόνον, ότε ήλθε δέκατος τέταρτος, ήτοι δεύτερος παραπληρωματικός, ο ίσκιος του ή η καλή του τύχη «εψωμόφαγε» μετ’ ολίγας εβδομάδας δύο των προ αυτού πλειοψηφησάντων και ούτως εισήλθεν εις το δημοτικόν συμβούλιον ως ενεργόν μέλος.

Ήτο δε άνθρωπος με επιρροήν, διότι ήξευρε να κάμνει «ευκολίας» εις τους χωρικούς. Μίαν οκάν αχύρου έδιδε τον χειμώνα εκ της προμηθείας του, μίαν οκάν κριθής ελάμβανε το θέρος εκ του αλωνίου. Είχεν όλας τας αρετάς του μύρμηγκος και υπερείχεν αυτού κατά μίαν, ότι ήτο δανειστής. Μίαν οκάν ελαίας έδιδε την μεγάλην τεσσαρακοστήν εις πτωχήν χήραν, μίαν οκάν έλαιον ελάμβανε το φθινόπωρον εις την αποθήκην, όπου είχεν αραδιασμένας περί τας δύο δωδεκάδας μεγάλους πίθους κτιστούς, ασβεστωμένους και χωμένους εις την γην“.