Για την απονομή του Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ

Γράφει η Ροζαλία

Κάθε Ανοιξη  είναι μια αρχή.  Ένα νέο ξεκίνημα. Ο ποιητικός διαγωνισμός Ελικών όμως είναι μια συνέχεια.  Ένας θεσμός που συνεχίζεται κάθε χρόνο πιο πλούσιος,  πιο ενδιαφέρων. Έτσι  συναντηθήκαμε και φέτος  στις 23 του μήνα  Μάρτη, στην Αστραδενή,  στο ποτάμι.  Εμείς οι   εραστές του λόγου για να απολαύσουμε μια ακόμη μυσταγωγική βραδιά. Να ακούσουμε λόγο που σκίζει την ψυχή κι ευφραίνει το νου. Κι εκεί γύρω στις 7.30 το απόγεμα, όταν έπεφταν οι ίσκιοι και μάκραινε το χάος του κόσμου,  “η φωτιά έχει ανάψει, ελάτε” μήνυσε η ποιήτρια Αναστασία Μανώλη.

 Και πήγαμε. Και μαζευτήκαμε, κι οι τεχνίτες του λόγου διάβασαν κομμάτια της ψυχής τους. Και βραβεύτηκαν κάποιοι. Για τα πετάγματα του νου στις κορυφές και στις θάλασσες. Για τα αγγίγματα της ψυχής, καράβια στα πέλαγα.

Ο διαγωνισμός  ξεκίνησε 7 χρόνια πριν και σε πείσμα των καιρών  έγινε θεσμός και πλαταίνει η αγκαλιά του και συρρέουν οι σμιλευτές του λόγου, τόνισε ο ιδρυτής του Δημήτρης Λάμπρου.

Εξάλλου είναι η ποίηση που χρειαζόμαστε γιατί η ζωή χωρίς την  τέχνη θα ήταν εφιάλτης επεσήμανε ο Γιάννης  Καραβάς από την Αλουμίνιο της Ελλάδος.

“Τη ζωή μου ξόδεψα σε χρέη ξένα ” διάβασε η Κατερίνα Ζυγούρα κι εμείς νοιώσαμε πώς η βραδιά μας ήταν ένα χρέος προς εμάς που ακόμα αναρωτιόμαστε, που ψάχνουμε, που δεν παραιτούμαστε, που αγαπάμε  όλα εκείνα τα αιώνια πράγματα  και τα “αδήλωτα εκ βάθους αισθήματα“κατά τον συμμετέχοντα ποιητή Γιώργο Κουλιανό.

Η  απονομή των βραβείων και των επαίνων  ολοκλήρωσε την μαγική βραδιά.