Γράμματα από τη Λιβαδειά18

Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου

Λιβαδειά 5 Φεβρουαρίου 2019

Αγαπητέ Γιάννη,

ΠΟΥΛΟΥ

Μια πρώτη συνάντηση της δημοτικής ομάδας που κέρδισε τις εκλογές του 2014 και αποτελεί σε γενικές γραμμές τη συμπολίτευση στον Δήμο Λεβαδέων είχαμε χθες βράδυ. Στις σχεδόν 4 ώρες της ήρεμης, είναι η αλήθεια, συνεδρίασης που έγινε στα γραφεία της δημάρχου Γιώτας Πούλου είναι φυσικό να ειπώθηκαν πολλά -και πικρά. Αλλά η είδηση είναι ότι περισσότεροι από 10 εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι της Δυναμικής Συνεργασίας δήλωσαν την απόσυρσή τους από το σχήμα -όχι όμως απαραίτητα και από τις εκλογές. Ξέρω Γιάννη μου ότι έχω εξάψει την περιέργειά σου και θα σου πω μερικά ονόματα εκτός από την κα Κοσκοβόλη που ως γνωστόν θα εκτεθεί με το ΚΙΝΑΛ: Ο Γιάννης ο Δημητρόπουλος, ο Δημήτρης ο Καρατζάλης, ο Στέλιος ο Θεοδωρόπουλος, ο ομώνυμος Σαλαπατάρας, ο Αλεστάς ή ο Γιώργος ο Κωτσαδάμ κ. ά. -σε μια πρώτη προσέγγιση- δεν θα κοσμούν το ψηφοδέλτιο της Δυναμικής Συνεργασίας τον Μάιο. Ούτε οι ανεξαρτητοποιημένοι Νταντούμη, Διαμαντόπουλος, Παπαθανασίου βέβαια. Θα μου πεις σιγά την απώλεια. Από το στόμα μου το πήρες.

ΠΟΥΛΟΥ2

Αν ισχύει αυτό που λένε οι φιλόσοφοι των καφενείων τότε κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Η μαζική αποχώρηση των προβεβλημένων στελεχών από την παράταξη της Πούλου είναι από τη μια μεριά πλήγμα, αλλά από την άλλη θα της επιτρέψει να ισχυριστεί ότι επιβάλλει την ανανέωση σε μια δημοτική ομάδα που είχε κατηγορηθεί πολύ στα στέκια των ανεξάρτητων παρατηρητών ως υποτονική. Εμείς πάλι Γιάννη μου που γνωρίζουμε ότι η πολιτική είναι ένα πολύεδρο με κοφτερές ακμές θα διαλέξουμε όψη όταν δούμε τους αντικαταστάτες που, όπως σου έχω γράψει άλλοτε, υπάρχει πιθανότητα να είναι χειρότεροι. Γιατί όχι; Η παρακμή αναπαράγει το νταραβέρι ειδικά σε  τοπικό επίπεδο που με τη σειρά του πατάει στη μοιρολατρία, στην αμνησία, στην πλαστή αναγκαιότητα, στους εξαγορασμένους σταυρούς.

ΔΗΜΟΣ ΛΕΒΑΔΕΩΝ

Ανακοίνωσε τελικά την υποψηφιότητά του για τον Δήμο Λεβαδέων ο Δημήτρης ο Καραμάνης όπως είδες σε άλλο άρθρο του viotiaplus.gr. Συμμερίζομαι την κριτική σου για το σημείο που η ανακοίνωση αναφέρει “να δημιουργήσουμε μια ανεξάρτητη κίνηση πολιτών προκειμένου να διεκδικήσουμε τη Δημοτική Αρχή του Δήμου Λεβαδέων” αφού είναι γνωστό ότι ο Καραμάνης πάσχισε χωρίς αποτέλεσμα να λάβει το “χρίσμα” από τη Νέα Δημοκρατία -κι αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι πολίτες. Εκείνο που δεν συμμερίζομαι είναι η πληροφορία σου ότι ο νέος υποψήφιος δήμαρχος ζήτησε οδοιπορικά από την Πειραιώς για τις αλλεπάλληλες συναντήσεις στις οποίες συμμετείχε με στόχο την ενωτική κάθοδο. Δεν το πιστεύω. Αλλά ακόμα κι αν το ζητούσε θα είχε δίκιο. Γιατί όταν μια συνάντηση είναι παραγωγική ή έστω ειλικρινής εντάξει. Αλλά όταν νιώθεις ότι σε φωνάζουν για να σε πείσουν να υποχωρήσεις ε δεν πάει να πληρώνεις και τη βενζίνη.

ΠΑΛΙΟΜΗΛΙΑ

Μικρής κλίμακας κατολίσθηση στον δρόμο για την Παλιομηλιά έχει γίνει, φίλε μου, όπως βλέπεις στη φωτογραφία που μου έστειλε αναγνώστης από την Κυριακή. Δεν ξέρω αν πήγαν τα συνεργεία του Δήμου Λεβαδέων να διευθετήσουν την επικίνδυνη κατάσταση. Αλλά ξέρω -και ο πολίτης συμφώνησε- ότι σε ένα Δήμο που λειτουργεί σωστά θα είχαν πάει από το Σάββατο.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μια ενδιαφέρουσα ημερίδα για το δημοτικό τραγούδι και τον χορό στη Ρούμελη διοργανώνει ο Χορευτικός Λαογραφικός Ομιλος Λιβαδειάς την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019 στις 07.00 μ.μ. στο Διοικητήριο Λιβαδειάς. Θα μιλήσουν ο Βασίλης Σερμπέζης, ο Γιώργος Κωτσίνης, ο Γ. Φούντζουλας και η ταπεινότητά μου. Αφού δεν θα μπορέσεις να είσαι στα πάτρια θα σου στείλω το βίντεο, επειδή προβλέπω ότι έχουμε πολλά να μάθουμε για την παράδοσή μας και για την ψυχή μας.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το αν η πολιτική είναι τέχνη είναι, Γιάννη μου, μια συζήτηση που δεν τελειώνει ποτέ, όπως ας πούμε το ποιος καφές είναι καλύτερος. Σίγουρο είναι ότι εκείνος που ασχολείται οφείλει να αποκαλύψει τις αόρατες αιτίες πίσω από τα φαινόμενα και όχι να στέκεται στα αποτελέσματα. Αλλιώς κινδυνεύει να περιπέσει σε σύγχυση, να μην μπορεί να ξεχωρίσει τα θύματα από τους θύτες.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Οσο η αδικία κυβερνάει τα ανθρώπινα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, φίλε μου, την ταξική ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας. Κι όσο η νεοαποικιοκρατία μοιάζει ζοφερό μέλλον για τον κόσμο μας, η γεωπολιτική με τη συνδρομή της ιστορίας μπορεί να μην δίνουν τις απαντήσεις αλλά δείχνουν τις επιλογές που έχουμε, τους δρόμους που μπορούμε να πάρουμε:

Ούτε κάτω από τους ξένους ουρανούς,
Ούτε κάτω από την προστασία των ξένων φτερών
Ήμουν με τον λαό μου
Όπου δυστυχώς ήταν ο λαός μου

Εν τοσούτω δε σε ασπάζομαι αδελφικώς και μένω

Δ.Λ.