Του Χάρη Φλουδόπουλου
Στο περιθώριο της χθεσινής έκτακτης γενικής συνέλευσης της ΔΕΗ ο κ. Παναγιωτάκης σημείωνε ότι τα 100 εκατ. ευρώ της προκαταβολής της Αλουμίνιον έρχονται σε μια περίοδο οικονομικής στενότητας και ενώ ακόμη καθυστερεί η υλοποίηση υποσχέσεων όπως πχ για την επιστροφή των οφειλών του δημοσίου.
Η άτοκη ένεση ρευστότητας, υπό αυτήν την έννοια έρχεται στην καλύτερη χρονική στιγμή για την εταιρεία που δοκιμάζεται από κάθε άποψη. Αλλά και στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, η ΔΕΗ αποκτά σύμμαχο το σύνολο της βιομηχανίας, η οποία πλέον συντάσσεται ανοιχτά με το αίτημα να μη συμπεριληφθεί η Υψηλή Τάση στα υπό παραχώρηση μερίδια της ΔΕΗ. “Είναι ένα δίκαιο αίτημα, το στηρίζουμε και εμείς” αναφέρουν πηγές της βιομηχανίας.
Η οποία βιομηχανία – πέραν της Αλουμίνιον – παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις χθεσινές αποφάσεις και την αίσια έκβαση της υπόθεσης του νέου τιμολογίου για το μεγαλύτερο καταναλωτή ηλεκτρισμού της χώρας. Δύο είναι τα σημεία στα οποία εστιάζουν οι βιομηχανικοί καταναλωτές: στα χαρακτηριστικά της συμφωνίας και στη διάρκειά της. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη, τη χαιρετίζουμε, αναφέρουν χαρακτηριστικά πηγές των βιομηχανικών καταναλωτών ενέργειας.
Βεβαίως η ΔΕΗ θεωρεί ότι η περίπτωση της Αλουμίνιον είναι μοναδική υπό την έννοια ότι η βιομηχανία έχει χαρακτηριστικά που δεν διαθέτει άλλη βιομηχανία στη χώρα. Επίσης η ΔΕΗ αναφέρει ότι έχουν ήδη υπογραφεί συμβάσεις με τις άλλες βιομηχανίες και ως εκ τούτου η όποια νέα συζήτηση ξεκινά από τα τέλη του 2017 όταν και λήγουν.
Τα επιχειρήματα αυτά εξετάζονται και είναι χαρακτηριστικό ότι στη χθεσινή ΓΣ στέλεχος μεγάλου βιομηχανικού ομίλου που παρέστη ως μέτοχος έθεσε δύο ερωτήματα: πρώτον ποια είναι η τελική τιμή που προσφέρεται στην ΑτΕ και δεύτερον εάν αυτή η τιμή καλύπτει τα κόστη της ΔΕΗ.
Είναι σαφές δηλαδή ότι τα χαρακτηριστικά της συμφωνίας μπαίνουν στο μικροσκόπιο και εάν όχι ολόκληρες τις εκπτώσεις όγκου και προεξόφλησης, τουλάχιστον ένα κομμάτι από αυτές θα διεκδικηθεί και από τους υπόλοιπους μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες.
Ως προς την Αλουμίνιον τέλος, μετά από τα αλλεπάλληλα προγράμματα προσαρμογής που έφεραν μια πρωτοφανή για τα διεθνή χρονικά προσαρμογή του κόστους παραγωγής (περί τα 600 δολάρια ο τόνος) η βιομηχανία εξασφαλίζει μια σημαντική χρονική ορατότητα για το βασικό συντελεστή κόστους που είναι η ηλεκτρική ενέργεια.
Επί της ουσίας όπως έχει διαμηνύσει και η διοίκηση του ομίλου Μυτιληναίος το θέμα της ηλεκτρικής ενέργειας αποτελούσε και αποτελεί το νούμερο ένα παράγοντα για τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας. Η επίλυσή του δίνει περιθώριο ώστε να συνεχίσει να υπάρχει καθετοποιημένη παραγωγή αλουμινίου, από μια βιομηχανία 100% εξαγωγική, η οποία πολλαπλασιάζει την προστιθέμενη αξία από τα πλούσια κοιτάσματα βωξίτη, παράγοντας τελικό προϊόν με ανταγωνιστικούς όρους όχι μόνο σε Ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
