Στις 10 Οκτωβρίου 1963 έφυγε από τη ζωή η Édith Piaf, η μεγαλύτερη ίσως τραγουδίστρια της γαλλικής σκηνής.
Η ερμηνεία της στο chanson, γαλλική μπαλάντα, που αντικατόπτριζε τις τραγωδίες της προσωπικής της ζωής, της χάρισε παγκόσμια φήμη. Μεγάλες της επιτυχίες, τα χιλιοτραγουδισμένα «La vie en rose» και «Non, je ne regrette rien».
H Édith Giovanna Gassion, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκατέλειψαν αμφότεροι τη μικρή Édith, η οποία μεγάλωσε με τη γιαγιά της, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στη Νορμανδία.
Σε ηλικία οκτώ ετών, η Édith τυφλώθηκε από μηνιγγίτιδα, ωστόσο ξαναβρήκε το φως της τέσσερα χρόνια αργότερα. Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο, και την έβαζε να τραγουδάει για να συμπληρώνει το «νούμερό» του. Εκεί την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά σε νυχτερινό κέντρο.
Ο ίδιος την παρότρυνε να μετονομασθεί σε Πιάφ, που στην παρισινή αργκό σημαίνει σπουργίτι.
Το 1932 ερωτεύτηκε τον Louis Dupont, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μαρσέλ. O Dupont απαίτησε από την Πιάφ να εγκαταλείψει το τραγούδι και να βρει μία κανονική δουλειά. Οι καυγάδες ήταν συχνοί για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα γρήγορα οι δυο τους να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Η μικρή Μαρσέλ έζησε με τη μητέρα της, η οποία συχνά την άφηνε μόνη της, λόγω της δουλειάς της. Χωρίς ουσιαστική μητρική φροντίδα, η μικρή Μαρσέλ έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία δύο χρόνων, την εποχή που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ-χολ του Παρισιού.
Όταν ξέσπασε ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η λεπτοκαμωμένη Édith Piaf ήταν ήδη διάσημη. Μία φωνή που παρηγορούσε τους Γάλλους στα δύσκολα εκείνα χρόνια της εθνικής ταπείνωσης. Δίνει συναυλίες για αιχμαλώτους πολέμου. Εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων και βοηθάει πολλούς Γάλλους φαντάρους να δραπετεύσουν. Γύρω στα 23 της είναι πια μια μεγάλη προσωπικότητα και γυρίζει την πρώτη της ταινία, που θριαμβεύει. Από τότε συνεχίζει μια πετυχημένη καριέρα και κάνει μια έντονη ζωή, δίπλα σε αρκετούς συντρόφους. Στα 30 της ερωτεύεται τον Yves Montand και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της «La vie en rose», που στην αρχή περνά απαρατήρητη. Καθ’ όλη την καριέρα της γράφει περίπου 80 τραγούδια.
Μετά το τέλος του πολέμου, η φήμη της ανέβηκε στα ύψη. Τα επόμενα χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το απλό, μα δραματικό της ύφος και η βραχνή, τρυφερή φωνή, την έκαναν παγκόσμια αγαπητή.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1946 η Édith Piaf εμφανίζεται στην Αθήνα, στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ελληνική πρωτεύουσα, η 31χρονη τότε Γαλλίδα τραγουδίστρια γνωρίζει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν και τον ερωτεύεται σφοδρά, χωρίς όμως ανταπόκριση.
Στη συνέχεια ερωτεύεται τον πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν και η σχέση τους θα απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα του τύπου. Για κακή της τύχη, ο Σερντάν θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, τον Οκτώβριο του 1949.
Το 1952 θα παντρευτεί για πρώτη φορά, τον συμπατριώτη της ηθοποιό και τραγουδιστή Jacques Pils, 1906-1970, με κουμπάρα τη Μάρλεν Ντίτριχ. Το ζευγάρι θα χωρίσει το 1957, χωρίς να αποκτήσει παιδιά.
Σε ένα κονσέρτο στις 13 Δεκεμβρίου 1959, κατέρρευσε επάνω στη σκηνή. Ακολούθησαν πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις για γαστρικά έλκη και αιμορραγίες πεπτικού. Η Πιάφ δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευόμενη όμως από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους.
Το 1960 τραγουδά με επιτυχία το «Non, Je Ne Regrette Rien».
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η Édith Piaf θα γνωρίσει τον Έλληνα κομμωτή και τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπούκα, 1936-1970, είκοσι χρόνια μικρότερό της. Θα τον ερωτευτεί παθιασμένα και θα παντρευτούν το 1962. Η Édith Piaf θα του δώσει το παρατσούκλι Theo Sarapo, με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής στο γαλλικό κοινό.
Παρά την επιτυχία της, στη ζωή της δεν κυριάρχησε το ρόδινο χρώμα. Το ιατρικό ιστορικό της περιλαμβάνει τραυματισμούς σε τροχαία, κούρες αποτοξίνωσης, επτά εγχειρήσεις και μία απόπειρα αυτοκτονίας. Άρρωστη και καταβεβλημένη, η Édith Piaf έφυγε από τη ζωή στο Plascassier στις 10 Οκτωβρίου 1963 από κίρρωση, προτού καν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια, την ίδια μέρα με τον φίλο της Jean Cocteau. Ο σύζυγός της μεταφέρει την ίδια ημέρα του θανάτου της τη σορό της στη «δική της πόλη», το Παρίσι. Ο τάφος της βρίσκεται στο παρισινό Cimetière du Père-Lachaise.
Η Édith Piaf έγραψε η ίδια ορισμένα από τα τραγούδια της, «La vie en rose», ερμήνευσε όμως και τραγούδια των Raymond Asso, «Mon Legionnaire», Μισέλ Εμέρ, «L’ Accordeoniste», Ανρί Κοντέ, Padam-padam, Ζορζ Μουστακί, «Mylord», Σαρλ Ντιμόν, «Non, je ne regrette rien», Μαργκερίτ Μονό, «L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί, Λεό Φερέ, «Les amants de Paris».
Η ζωή της Édith Piaf αποτέλεσε όμως περιεχόμενο και στις ταινίες του σκηνοθέτη Claude Lelouch, με τίτλο «Édith & Marcel» το 1983, πρωταγωνιστεί η Evelyne Bouix.
47 χρόνια μετά τον θάνατό της Alain Delon, ο οποίος τη γνώριζε προσωπικά, συνέγραψε και ανέβασε μια μουσική παράσταση με τίτλο «Edith Piaf, Une Vie en Rose et Noir» , η οποία στη παγκόσμια περιοδεία της ήρθε και στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το 2010 και 2011 αντίστοιχα.
