του Δημήτρη Λάμπρου
Νοσοκομεία με έναν γιατρό, εφημερίες χωρίς εφημερεύοντες, κλινικές-βιτρίνες και πολίτες που η ζωή τους επαφίεται στις διακομιδές και στον θεό. Στη Βοιωτία του 2025 η δημόσια υγεία δεν είναι υπό κατάρρευση. Εχει ήδη καταρρεύσει. Και το χειρότερο; Ολοι κάνουν πως δεν βλέπουν. Αύριο, 15 Ιουλίου, η οργή βγαίνει στις πλατείες. Το ερώτημα είναι: ποιοι θα λείπουν και γιατί. Ακόμα ποιοι τοπικοί εκπρόσωποι 20 χρόνια δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μια στοιχειώδη δημόσια δομή υγείας -αντίθετα οι ίδιοι κατόρθωσαν να ευημερήσιυν παρά την οικονομική κρίση.
Σε γενικό ξεσηκωμό καλεί η Συντονιστική Επιτροπή Φορέων για την κατάσταση στο Νοσοκομείο Θήβας, όπως αποφασίστηκε σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης, με πρωτοβουλία του Σωματείου Εργαζομένων. Η διαμαρτυρία θα πραγματοποιηθεί αύριο Τρίτη 15 Ιουλίου, στις 8:00 το βράδυ, στην κεντρική πλατεία της πόλης. Αντίστοιχη κινητοποίηση οργανώνεται την ίδια μέρα και ώρα και στη Λιβαδειά, από το Εργατικό Κέντρο και τον Σύλλογο Εργαζομένων του Νοσοκομείου.
Η κατάσταση στα δύο νοσηλευτικά ιδρύματα της Βοιωτίας δεν αφήνει περιθώριο για κανέναν εφησυχασμό. Η υποστελέχωση έχει ξεπεράσει τα όρια διαχειρισιμότητας και πλέον θέτει σε απειλητικό κίνδυνο την ασφαλή περίθαλψη των πολιτών. Οι κλινικές λειτουργούν με έναν γιατρό -όταν λειτουργούν- οι μετακινήσεις προσωπικού μεταξύ Λιβαδειάς και Θήβας είναι διαρκείς, ενώ οι εφημερίες χαρακτηρίζονται από τους ίδιους τους εργαζομένους ως “στην κόψη του ξυραφιού”.
Η εικόνα αυτή δεν είναι στιγμιαία ούτε ακραία. Είναι η καθημερινότητα. Μια χρόνια εγκατάλειψη των δημόσιων δομών υγείας της περιοχής που πλέον αποτυπώνεται σε μια κρίσιμη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Κι όμως, παρά τα συνεχή αιτήματα, παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις των εργαζομένων, των τοπικών φορέων, του viotiaplus.gr η πολιτεία συνεχίζει τα ημίμετρα και τις αποσπασματικές λύσεις. Επικουρικοί γιατροί, μετακινήσεις αντί προσλήψεων, και μια γενικότερη απουσία στρατηγικού σχεδιασμού.
Η φθίνουσα πορεία των δύο νοσοκομείων έχει φέρει τους εργαζόμενους στα όριά τους. Τόσο η Λιβαδειά όσο και η Θήβα καλούνται να εξυπηρετήσουν έναν ολόκληρο νομό με δομές που δεν μπορούν να καλύψουν καν τον βασικό τους ρόλο. Η μεταφορά ευθύνης από το κράτος προς τις αντοχές του προσωπικού έχει κανονικοποιηθεί και αυτό αποτελεί ίσως το πιο ανησυχητικό σύμπτωμα αυτής της κρίσης.
Αύριο, οι φορείς και οι κάτοικοι της Βοιωτίας διαδηλώνουν όχι για κάτι καινούργιο, αλλά για κάτι που έπρεπε να έχει λυθεί εδώ και χρόνια: για το αυτονόητο δικαίωμα σε δημόσια, ποιοτική και ασφαλή περίθαλψη. Το σύνθημα έρχεται μέσα από τις ίδιες τις δομές που καταρρέουν. Το ερώτημα δεν είναι πια τι πρέπει να γίνει -είναι γιατί δεν έγινε ήδη. Και ποιος επωμίζεται τις συνέπειες. Οι ευθύνες είναι τεράστιες, οι τοπικοί παράγοντες λίγοι.
