Μουσικές καρέκλες οι παθολογικές στη Βοιωτία!

του Δημήτρη Λάμπρου

Ξεμένει η Θήβα από γιατρούς; Πάρτε από τη Λιβαδειά. Ξεμένει η Λιβαδειά; Εξαντλήστε την… υπομονή των πολιτών. Καλωσορίσατε στη «νέα» πολιτική υγείας του Υπουργείου Υγείας όπου η υποστελέχωση των νσοσοκομείων ανακυκλώνεται όπως τα πλαστικά μπουκάλια. Μόνο που εδώ το περιεχόμενο είναι ανθρώπινες ζωές.

Η πιο πρόσφατη «λύση» της κυβέρνησης για την παθολογική κλινική της Θήβας, που εδώ και καιρό (δεν) λειτουργεί χωρίς ούτε έναν μόνιμο παθολόγο, είναι η μετακίνηση γιατρού από το ήδη εξαντλημένο νοσοκομείο Λιβαδειάς για ολόκληρο τον Ιούνιο. Το αποτέλεσμα; Το νοσοκομείο Λιβαδειάς, που μετά βίας λειτουργεί με τέσσερις παθολόγους θα μείνει τώρα με τρεις. Το μοναδικό τακτικό παθολογικό ιατρείο στον νομό διαλύεται, και η λειτουργία και των δύο κλινικών ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στην επαγγελματική εξουθένωση και την πλήρη κατάρρευση.

Κι αν νομίζετε ότι δεν υπάρχει πιο κάτω κρατηθείτε: εδώ και μέρες στο Nοσοκομείο Λιβαδειάς λέγεται πως δεν υπάρχει καν φαρμακοποιός. Οι συνταγές των εξωτερικών ασθενών δεν μπορούν να εκτελεστούν και τα φάρμακα για τους αιμοκαθαιρόμενους βρίσκονται μάλλον σε θεωρητικό επίπεδο. Οι γιατροί καλούνται να καλύψουν και ρόλο φαρμακοποιού -γιατί όχι αφού αύριο μπορεί να τους ζητηθεί να κάνουν και εφημερίες στη μαιευτική.

Oσο για τις ευθύνες; Μοιράζονται ομοιόμορφα: Υπουργείο, Υγειονομική Περιφέρεια, διοικήσεις νοσοκομείων, όλοι όσοι σιωπούν – όλοι μέσα σε ένα πλαίσιο τραγελαφικής απορρύθμισης με μοναδικό χαμένο τον πολίτη. Γιατροί, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι δίνουν τη μάχη χωρίς καμία υποστήριξη κι οι πολίτες να εύχονται απλώς… να μη χρειαστούν γιατρό.

Διότι στη Βοιωτία η δημόσια υγεία φαίνεται να λειτουργεί με όρους «κόστους και οφέλους». Το κόστος το επωμίζονται οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι. Το όφελος ποιος το καρπώνεται παραμένει αδιευκρίνιστο -αν και όλοι κάποιους υποψιαζόμαστε.