Του Ηλία Τραμπάκουλου*
Στο τελευταίο συνέδριο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) τοποθετήθηκα για το πρόβλημα της σχολικής στέγης που υπάρχει πανελλαδικά. Είναι ένα πρόβλημα όλης της χώρας που μεγάλωσε από το 2013 όταν ο δημόσιος ΟΣΚ μετατράπηκε σε ΚΤ.ΥΠ. λειτουργώντας με ιδιωτικά κριτήρια. Όμως, αυτό το αντιλαμβανόμαστε κι αν σκεφτούμε πόσο καιρό έχουμε να δούμε να γίνονται εγκαίνια σχολείων στις τηλεοράσεις μας. Αντίθετα, βλέπουμε να εγκαινιάζονται δυο και τρεις φορές μικρά ή μεγάλα έργα. Σχολεία όμως… γιοκ.
Με αφορμή την ανακοίνωση εκπαιδευτικών και Συλλόγου Γονέων του ΕΕΕΕΚ Θήβας (Λουτουφί) για τα προβλήματα και τις ελλείψεις του σχολείου αλλά και του αντίστοιχου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου (Κοντίτο) θεωρώ ντροπή ένα κράτος που θέλει να λέγεται ευνομούμενο να έχει μαθητές με αναπηρίες να στεγάζονται σε εντελώς ακατάλληλες αίθουσες, χωρίς τις στοιχειώδεις προδιαγραφές, χωρίς αυλές, χωρίς τουαλέτες, χωρίς … Οι απαραίτητοι και καλοί εκπαιδευτικοί αποτελούν την αναγκαία αλλά όχι την ικανή συνθήκη για να λειτουργήσουν σωστά τα ειδικά σχολεία.
Ήρθε η ώρα ο δήμος μας να αφήσει τις υποσχέσεις και τις κοροϊδίες και να διεκδικήσει μεθοδικά, με επιχειρήματα και αγωνιστικότητα τη δημιουργία κτιριακών υποδομών για την ειδική αγωγή της περιοχής μας. Είναι αίτημα τόσο της τοπικής κοινωνίας και των γονέων αλλά και της εκπαιδευτικής κοινότητας που ασφυκτιά σε «κλουβιά» που μέσα εκπαιδεύονται μαθητές που έχουν ανάγκη από μεγάλους και σύγχρονους χώρους.
Καλά τα δελτία τύπου και τα μηνύματα της παγκόσμιας ημέρας των ΑμεΑ του τύπου: «ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ- ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ». Στην πράξη, όμως, δεν υπάρχει ισότητα στη διαφορετικότητα. Γι΄ αυτό και οι «υπεύθυνοι» μένουν μετεξεταστέοι.
*Ο Ηλίας Τραμπάκουλος είναι δάσκαλος – πρώην δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Θηβαίων
