Υποψήφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση για τον Δήμο Λεβαδέων, ο Αχιλλέας Κοτσώνας είναι γνωστός δικηγόρος της Λιβαδειάς εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τόσες ή περισσότερες μετράει και η συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική διαδικασία από πολλές και διαφορετικές θέσεις -πάντα όμως με το ΚΚΕ. Δείτε τι είπε στο viotiaplus.gr εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 8 Οκτωβρίου.
Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στον Δήμο Λιβαδειάς και στην αυτοδιοίκηση, γενικά;
Η πόλη ραγδαία υποβαθμίζεται, τα χωριά ερημώνονται, ο δημότης εξελίσσεται σε καταναλωτή και ψηφοφόρο. Παρακμή. Δεν θα καταλογίσω προσωπικές ευθύνες, που και βέβαια υπάρχουν, αλλά πρωτίστως την ευθύνη έχουν οι κατά καιρούς κυβερνήσαντες και κυβερνώντες τη χώρα.
Οι τοπικές κοινότητες λειτουργούσαν με την αμεσότητα στη σχέση αιρετών και δημοτών. Γνώριζε ο πολίτης τον πρόεδρο και τους συμβούλους, την οικογένειά του, την πορεία του, τις απόψεις του, την ιστορία του. Τον έβλεπε και του μιλούσε καθημερινά. Το ίδιο ίσχυε και για τους δήμους.
Με τις πομπώδεις αλλαγές, Καποδίστριας και Καλλικράτης, η σχέση αυτή χάθηκε, διεκόπη, δημότης και άρχοντας, ολοένα και
απομακρύνονται. Η αυτοδιοίκηση κατέληξε λέξη κενή. Μετετράπη σε ετεροδιοίκηση, όπως έλεγε ο Γλέζος.
Γιατί συμμετέχετε στις εκλογές, ως υποψήφιος; Ποιοι είναι οι στόχοι, ποιες οι προοπτικές;
Η, για πολλοστή φορά συμμετοχή μου, στο δημοτικό ψηφοδέλτιο της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, δεν συνέβη μόνο για την κάλυψη της εσωτερικής ανάγκης για κοινωνική προσφορά, αλλά απ’ αφορμή την πίστη μου στις λαϊκές δυνάμεις, στην αισιοδοξία μου για το μέλλον και το όνειρο της δημοκρατίας, με την άμεση συμμετοχή του πολίτη στη λήψη και εκτέλεση των αποφάσεων. Θα παλέψω για να γίνει πράξη η αυτοδιοίκηση, με
αυτοδιοικούμενους δημότες. Για την καθιέρωση λαϊκών συνελεύσεων, επιτροπών γειτονιάς, τη νέα εκκλησία του δήμου.
Από εκεί θα αναδειχθούν οι ανάγκες, οι μέθοδοι και οι τρόποι επίλυσης των προβλημάτων, οι επιβαλλόμενες ενέργειες, τα αναγκαία
έργα, οι πρωτοπόροι δημότες.
Η δημοτική αρχή, ελέγχεται και λογοδοτεί. Σέβεται και εκτελεί τη λαϊκή βούληση, καμιά εκχώρηση, καμιά λευκή επιταγή, όλα από τον
δημότη για τον δημότη. Δεν μπορεί για την παιδεία και τις υποδομές να μην έχουν λόγο καθηγητές, μαθητές και γονείς. Καταφανώς για τα έργα
στις συνοικίες, θα αποφαίνονται οι γειτονιές. Βεβαίως για τον πολιτισμό, έχουν λόγο τόσο οι διανοούμενοι και επιστήμονες της πόλης, όσο και οι άνθρωποι του μεροκάματου και οι χειρώνακτες.
Οι ειδικοί γνωμοδοτούν, μελετούν, προτείνουν, εκτελούν δεν αποφασίζουν. Η απόφαση είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των
αυτοδιοικούμενων πολιτών. Δεν είμαστε αναρμόδιοι για την ανεργία, τους πλειστηριασμούς, την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη
φτώχεια.
Τα δικά μας παιδιά μπαίνουν στα τραίνα του θανάτου, οι δικοί μας άνθρωποι σκοτώνονται στα εργατικά ατυχήματα, ο δικός μας κόπος
καταστρέφεται από τις φωτιές και τις πλημμύρες, το δικό μας βουνό ισοπεδώνεται από τις βιομηχανικές ΑΠΕ. Είμαστε οι κατ’ εξοχήν
αρμόδιοι, έχουμε τον πρώτο λόγο. Αξιοποιούμε το λαϊκό δυναμικό, αλλά και τους δημότες που αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε άλλες πόλεις, τους δημότες της ομογένειας. Αποκτούμε και ενισχύουμε δεσμούς. Δεν κλείνουμε τα μάτια στη μεταφορά των εισοδημάτων μας, από τα σούπερ μάρκετ, που
κατέκλυσαν την πόλη και μεταφέρουν τον κόπο μας σε ξένους τόπους.
Αξιώνουμε, από την πλευρά τους, τουλάχιστον επενδύσεις στην πόλη και αντισταθμιστικά. Επιβάλλοντας ακόμη και χορηγίες για έργα,
εκδηλώσεις και ανάπτυξη του δήμου μας. Και γιατί όχι Δημοτικό Πολυκατάστημα Τροφίμων.
Μας απασχολούν τα προβλήματα των αγροτών, με την κατασκευασμένη αδυναμία, να καλλιεργήσουν χωρίς δανεικά.
Μας ενδιαφέρουν οι φοιτητές που δεν βρίσκουν σπίτια, να μισθώσουν σε τιμές λογικές ή στερούνται εισοδημάτων για να
σπουδάσουν.
Θα παλέψουμε για την εξαφάνιση της παραπαιδείας και την αιμορραγία του γονιού στα φροντιστήρια και ιδιαίτερα, θεσμός που
μόνο σε Ελλάδα, Τουρκία και Ιαπωνία, εμφανίζεται.
Θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι στο πλήθος των συμπατριωτών μας, που εργάζονται στα σωληνουργεία,
όπου η λέξη σωματείο, επιφέρει απόλυση. Θα αναμορφώσουμε το περιβάλλον της πόλης, θα αναδείξουμε τον αθλητισμό, σαν βασική ανάγκη ζωής, σε κατάλληλους και σύγχρονους χώρους, θα αυξήσουμε τους ελεύθερους χώρους, μετατρέποντάς τους σε χώρους συνάντησης, επικοινωνίας και
ψυχαγωγίας, θέλουμε πόλη που να λάμπει από την καθαριότητα, σύγχρονες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, κλπ.
Με λίγα λόγια στόχος η αξιοπρέπεια του δημότη στην προσωπική και κοινωνική του ζωή.
Εμπνέομαι από τον κώδικα αυτοδιοίκησης, της κυβέρνησης του βουνού, τις επιτυχίες της πρώην κοινότητας Ανάβρας, την Μαρινταλένα στην Ισπανία, (υπόδειγμα και παράδειγμα αυτοδιοίκησης), τις επιτυχίες των αυτοδιοικούμενων κοινοτήτων επί τουρκοκρατίας, τις διδαχές των
κλασικών, για τον τρόπο και τη λειτουργία της συμμετοχής του δημότη, το φωτεινό παράδειγμα της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ με τον δήμαρχο
Πελετίδη στην Πάτρα με την λαϊκή συμμετοχή και την αυτεπιστασία.
Και βέβαια δεν ξεχνώ την προσφορά και την δράση των αριστερών δημάρχων της μεταπολίτευσης στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Αυτοδιοίκηση είναι ο κατ’ εξοχήν θεσμός της άμεσης δημοκρατίας. Μαζί να δώσουμε το πραγματικό νόημα στην λέξη. Μια λέξη ιστορία, συναίσθημα, κινηματική, επαναστατική και ελπιδοφόρα.
Ο λαός μας έχει αποδείξει ότι διαθέτει το μεγαλείο ψυχής, μεγαλούργησε και θα μεγαλουργήσει. Ήταν και είναι «νοικοκύρης», και μόνον αυτός, έχει τη δυνατότητα να «νοικοκυρέψει» τον δήμο Λιβαδειάς. Το απέδειξε, το αποδεικνύει, η ελευθερία είναι το πεπρωμένο του, και με τον αγώνα του θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες. Αυτός είναι ο λαός ο μικρός, ο μέγας, κατά παράφραση του στίχου του Ελύτη. Εμπιστοσύνη στον δημότη και θεσμοί απελευθέρωσής του. Να του δοθεί η δυνατότητα να αναδείξει τις ικανότητές του, τις δυνάμεις και τα ταλέντα του. Όλη η εξουσία στους δημότες. Άλλωστε, ο πολίτης
είναι ο μοναδικός και κυρίαρχος άρχων σε μια ευνομούμενη πολιτεία, και άπαντες οι λοιποί, υπηρέτες αυτού και των συμφερόντων του
(Αριστοτέλης). Μονόδρομος, η άμεση δημοκρατία.
Προφανώς θυμάστε τις ζωηρές παρέες που τραγουδούσαμε στις ταβέρνες, χορεύαμε αστειευόμαστε, θορυβούσαμε στους δρόμους, στεκόμαστε αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλον, στη χαρά και στις λύπες. Η σημερινή εικόνα δυστυχώς, τύποι μοναχικοί να βαδίζουν με το κεφάλι σκυφτό, να βιάζονται, με βλέμμα ή άδειο ή ανήσυχο. Να κλείνονται στον εαυτό τους, να απέχουν ή να αδιαφορούν για τα κοινά, να απαισιοδοξούν.
Αυτή η εικόνα με στοιχειώνει και σας καλώ να ζωντανέψουμε την ελπίδα, την αυτοπεποίθηση, την αισιοδοξία. Ένας για όλους – όλοι
για έναν. Η δύναμη στον πολίτη, η εξουσία στους δημότες και βέβαια θα αναδείξει προτεραιότητες και θα εξεύρει λύσεις, διαμορφώνοντας ένα εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και στάση του πολίτη δημότη. Σ’ αυτές τις δράσεις, μπορούν να ενταχθούν και οι ρεαλιστικοί στόχοι για δωρεάν ενέργεια, προώθηση ντόπιων προϊόντων, βιολογικές παραγωγές, οργανωμένη ανακύκλωση.
Το ποτάμι μπορεί να αυτοφωτισθεί με δική του παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος (μικρά υδροηλεκτρικά), το νερό του μπορεί να ποτίσει κήπους, περιβόλια, να καλύψει ανάγκες καθαριότητας και να μην σπαταλούμε επεξεργασμένο και ακριβό νερό για το καζανάκι, για το πλύσιμο της αυλής και το πότισμα. Ίδρυση δημοτικού συνεταιρισμού, για ό,τι παράγουμε, εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας, αθλητικοί όμιλοι και ομάδες, μέριμνα και φροντίδα των δασών του δήμου και αξιοποίηση των υλικών, κατασκευή εργοστασίου ζεστού νερού με ανακυκλώσιμα και δασικά υπολείμματα για την εξασφάλιση θέρμανσης τον χειμώνα. Προαστιακός, ενίσχυση τουρισμού με τα απαραίτητα έργα και την αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας και κάθε δημοσίου ακινήτου, που βρίσκεται στα όρια του δήμου, καθαρή πόλη και τα σαββατοκύριακα, πεζόδρομοι, ανοιχτά καλαίσθητα καταστήματα με
χαμηλές τιμές, έτσι ώστε η πόλη να μετατραπεί σε πόλο έλξης των κατοίκων της Αθήνας.
Ανάδειξη και ενίσχυση των δραστηριοτήτων της βιβλιοθήκης, της κινηματογραφικής λέσχης, και καλλιέργειας του πολιτισμού στα σχολεία.
Έργα υποδομής για πυρκαγιές και πλημμύρες. Προστασία των βουνών μας, από την καταστροφή των βιομηχανιών παραγωγής ενέργειας, τους σημερινούς απογόνους του Ερυσίχθονα. Κυρίαρχος τρόπος κατασκευής, η αυτεπιστασία.
Πολλά απ’ αυτά προτείνουν και οι άλλοι συνδυασμοί, ανέξοδα, πύργοι στην άμμο, αφού τα μικρά και τα μεγάλα, απαιτούν θεμέλιο στιβαρό την λαϊκή αυτοδιοίκηση, την εξουσία στον πολίτη, την διεκδίκηση κονδυλίων, την εκπόνηση μελετών, κλπ.
Με αντιπροσώπους εξουσιαστές, με αιρετούς μεσσίες, με υποτακτικούς της κυβέρνησης, η πρόοδος χωλαίνει. Το βλέπετε, το είδαμε.
Η κεντρική εξουσία, αντιστρατεύεται, εχθρεύεται και μισεί την αυτοδιοίκηση, όταν αυτή λειτουργεί, αφού επιθυμεί και επιδιώκει Ο.Τ.Α. υπάκουους, χειραγωγημένους, εκτελεστικά της όργανα, μηχανισμούς ελέγχου και προώθησης της πολιτικής της και των συμφερόντων της ολιγαρχίας που εκπροσωπεί.
Όσοι δεν έχουν την διάθεση να συγκρουστούν μαζί της, το φρόνημα και το θάρρος, απλά δίνουν κούφιες υποσχέσεις,
περιορίζονται στο «φαίνεσθαι», στην κάλυψη εσωτερικών τους αναγκών, για επίδειξη, σε κούφιες φιλοδοξίες και ορισμένοι επιδιώκουν ίδια
συμφέροντα. Το αδηφάγο σύστημα, με την μέθοδο των δύο δεξιών συνδυασμών, διαβρώνει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις ενισχύει την
κυνική άποψη «όλοι ίδιοι είναι», διαχέει απογοήτευση και μαρασμό. Οι δημοκράτες πολίτες, οι φίλοι και φίλες που μαζί ονειρευτήκαμε, που παλεύουμε πλάτη με πλάτη, δεν θα πέσουν στην παγίδα των δυνάμεων, που ευθύνονται για τους νεκρούς στα Τέμπη και στην Πύλο, για τα θύματα του covid, για την έλλειψη προετοιμασίας για τις θεομηνίες, για την ανικανότητα της εξάλειψης των ζημιών, που προκάλεσαν οι φωτιές και οι πλημμύρες, για τον εκφασισμό της κοινωνίας, για την φτωχοποίηση του λαού, κλπ.
Δεν θα ψηφίσουν για ΟΤΑ, μακρύ χέρι της κυβέρνησης, αλλά θα ψηφίσουν για αυτοδιοίκηση πραγματική, με τις έννοιες της συμμετοχής
του δημότη, της αυτοδιαχείρισης, της συμμετοχής στην λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων.
Δεν είναι δυνατό τα παιδιά των αντιστασιακών της χούντας, τα εγγόνια των ανταρτών του ΕΛΑΣ, οι εργάτες, οι εκπαιδευτικοί, οι επαγγελματίες, οι επιστήμονες και όλοι όσοι έδωσαν μάχη για τα καθημερινά προβλήματα, με τα συνδικαλιστικά τους όργανα, αποκαλύπτοντας τον ρόλο των δεξιών κυβερνήσεων, να στηρίξουν κυβερνητικούς συνδυασμούς.
Οι οπαδοί και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του, οι οπαδοί και φίλοι και μέλη του ΠΑΣΟΚ, ανδρώθηκαν μέσα στο κίνημα, με δημοκρατικές αρχές και αξίες, δεν είναι δυνατό να κρατήσουν το πινέλο της ΝΔ, για να βάψει μπλε τον νομό Βοιωτίας. Δεν είναι δυνατό να στηρίξει δημάρχους, μέλη, στελέχη ή φίλα προσκείμενους στο κυβερνών κόμμα. Φύσει και θέση είναι με τον συνδυασμό της δημοκρατίας και της προόδου, με τον συνδυασμό του μέλλοντος.
Πιστεύω και ελπίζω να στηρίξουν το ελπιδοφόρο ψηφοδέλτιο, την πλατιά δημοκρατική δημοτική παράταξη της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ,
που συμμετέχω. «Μαζί για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό». Οι καιροί δεν περιμένουν.
Τι θα θέλατε να γνωρίζουν οι πολίτες από σας, ή αλλιώς πώς συστήνεστε αυτοβιογραφικά, το ιδεολογικό σας στίγμα, τη διαδρομή και τη στάση ζωής σας.
Είμαι τυχερός που γεννήθηκα (1958) στο Κυριάκι, στην αγκαλιά του βουνού, ανάμεσα σε ελατοσκέπαστες κορφές, ο τόπος με τα σχήματά του, τα χρώματα και τις μυρωδιές του, καθορίζει κατά πολύ τον χαρακτήρα του ανθρώπου.
Ακόμα πιο τυχερός, που είχα δάσκαλο τον Νίκο Γκώνια, τον ακάματο εργάτη του πνεύματος, αυτός με τις διδαχές του, με ενέπνευσε να επιθυμώ τη γνώση, να σέβομαι τη φύση και τον συνάνθρωπο, να αγαπώ τις παραδόσεις και τον πολιτισμό.
Ευτύχησα να έχω τρία αδέλφια, παππούδες, γιαγιάδες, ξωμάχους γονείς, θαλπωρή και αγάπη.
Ανδρώθηκα στην Αθήνα, έφηβος, μαθητής (15ο Γυμνάσιο Κυψέλης), νέος φοιτητής (Νομική Αθηνών). Μια πόλη όπου πάλλεται ο σφυγμός της ελπίδας, οι ρυθμοί του μέλλοντος, της αναζήτησης, της συνεχούς εξέλιξης. Γνώρισα, δουλεύοντας στις οικοδομές (καλοκαίρια, γιορτές και
σαββατοκύριακα) τους κατ’ εξοχήν ελεύθερους, ανεξάρτητους και απείθαρχους εργάτες και καμάρωνα μαζί τους, με το σκεπάρνι στον
ώμο, στα έργα και στις κινητοποιήσεις τους. Έγινα αντιεξουσιαστής. Έζησα σαν μαθητής, από κοντά την εξέγερση του Πολυτεχνείου,
την ηφαιστειακή έκρηξη της νιότης και της επιθυμίας για ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Ασπάστηκα την αριστερά. Άκουγα, συμμετείχα,
διάβαζα, ερευνούσα, δρόμοι πρωτόγνωροι. Μουσικές πρωτοφανέρωτες, συνθέτες θεοί, γίγαντες καλλιτέχνες, ιερά τέρατα ποιητές, θεατράνθρωποι, τραγουδιστές, ζωγράφοι, λογοτέχνες στο μέγιστο της προσφοράς τους. Είπα ναι, σ’ αυτή την κοινωνία αξίζει να ζεις, οδεύει με άλματα προς το μέλλον. Είπα ναι στο ΚΚΕ. Πανηγύρι ζωής, συναυλίες, πορείες, γνώσεις, κινήματα, νιάτα φλογερά, λαός περήφανος. Φοιτητής, δουλειά στην COCA-COLA (4
χρόνια). Πρωτοστάτησα στο σωματείο και τους αγώνες του, ομοσπονδία ποτών και τροφίμων, ΣΑΔΕΟ (η τότε δημοκρατική ΓΣΕΕ), ΕΣΑΚ.
Πετύχαμε σαραντάωρο, συλλογικές συμβάσεις κάθε χρόνο, τιμαριθμική αναπροσαρμογή, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, κ.λπ.
Οδηγός μηχανικού στα Βρυσικά Διδυμοτείχου, με τον 20-1 (στρατιωτικός κανονισμός) και το σύνταγμα στην κωλότσεπη, αγώνες για το σταμάτημα του καψωνιού, για τον εκδημοκρατισμό, για τη σίτιση, για την κατάργηση της ΕΗΔ (εθνική ηθική διαπαιδαγώγηση με φασιστικές και αντικομουνιστικές θεωρίες). Συμμετοχή στην ΚΕΕΔ (κίνηση για τον εκδημοκρατισμό των ενόπλων δυνάμεων).
Περπάτησα με φίλους καλούς, τα βουνά της Ελλάδας, τις Άνδεις, τις Άλπεις, τα Ιμαλάια, το Κιλιμάντζαρο. Είδα και γνώρισα απομεινάρια πολιτισμών, άλλοτε κραταιών και είδα με τα μάτια μου το νέο κι ένιωσα την ιστορία να μου μιλά με χίλιους τρόπους.
Αντίκρισα την ελπίδα των φτωχών του Νεπάλ, της Αφρικής, της Ν. Αμερικής και τη μακάρια επίπεδη ζωή στα νορβηγικά βουνά.
«Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόων έγνω».
Αγάπησα και αγαπήθηκα. Γέννησα 5 παιδιά, ευτυχία, στιγμές χαράς ανείπωτης, πατέρας. Νίκησα τον θάνατο. Δικηγόρος στην Λιβαδειά, (4 δεκαετίες), συμπαραστάτης στον πολίτη απέναντι στην αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας. Αρωγός στην λύση των προβλημάτων του, γνώση της κοινωνικής δυναμικής και των συσχετισμών. Διδάχθηκα να αφουγκράζομαι, να ακούω, να συμπάσχω, να βοηθώ. Να σέβομαι αλλά και να προτείνω. Να διεκδικώ
με τη δύναμη της δικαιοσύνης, ως ιδέα, της αλήθειας και της εντιμότητας.
Υποψήφιος πρόεδρος στο Κυριάκι, υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ και στη συνέχεια υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.
Συνδικαλίστηκα στον δικηγορικό σύλλογο, έθετα προβληματισμούς και απόψεις, δίδαξα σε ασκουμένους, όχι μόνο τα διαδικαστικά, την τεχνική και τη θεωρία της δικηγορίας, αλλά και τη στάση του δικηγόρου, ως λειτουργού, τον σεβασμό στον πολίτη και στη δημοκρατία, τη φιλοπονία, την εντιμότητα.
Συμμετείχα και συμμετέχω σε όλες τις εκφάνσεις του λαϊκού κινήματος και στις εκδηλώσεις των μαζικών φορέων. Σκοπός της ζωής, η εξέλιξή της.
Όχι δεν «οξειδώθηκα μέσ’ στη νοτιά των ανθρώπων». Η ψυχή μου ακόμη, μέταλλο στίλβον. «Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου».
