Ο αναγνώστης με το ψευδώνυμο ΛΕΒΑΔΟΣ προβαίνει σε μια βαρυσήμαντη παρέμβαση για το μεγάλο ζήτημα της διαχείρισης των υδάτων και ως εκ τούτου και της άρδευσης στην περιοχή της Λιβαδειάς. Ο εκλεκτός αναγνώστης αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα του νέου κανονισμού που βρίσκεται στο στάδιο της διαβούλευση από τον Δήμο Λεβαδέων και υποστηρίζει ότι δεν πρόκειται να λύσει αλλά να επιτείνει το πρόβλημα. Οσον με αφορά θα επανέλθω αλλά δείτε εν τω μεταξύ την επιστολή του ΛΕΒΑΔΟΥ.
Αγαπητέ Κε Λάμπρου
Θα ήθελα να επισημάνω ένα θέμα που αφορά την διαχείριση των υδάτων της περιοχής Δήμου Λειβαδιάς που προορίζονται προς άρδευση, μέσα από ένα κανονισμό που έχει αναρτήσει προς “διαβούλευση” ο δήμος. Τα εισαγωγικά είναι για να δείξουν την αδυναμία επικοινωνίας, τουλάχιστον όσον αφορά το πρόσωπό μου.
Πολύ σωστά κάνει η δημοτική αρχή και προσπαθεί να εξορθολογίσει την χρήση του νερού και κυρίως να αναθέσει την εξόφληση του οικονομικού βάρους του δήμου σε αυτούς οι οποίοι απολαμβάνουν τα οφέλη. Ομως αυτό που χρειάζεται δεν είναι το πλαίσιο, αφού μέχρι στιγμής κανένας δεν αμφισβήτησε την υποχρέωσή του να καλύψει το κόστος διαχείρισης, όπως αποκατάσταση φθορών και βλαβών, κλοπές, κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας κ.λπ., αλλά αμφισβητήθηκε ο παρονομαστής του κλάσματος προκειμένου να προκύψει η αναλογία του καθενός που καλούνται να καλύψουν το κόστος. Ετσι, ο δήμος προβαίνει σε κατάτμηση ανά τροφοδοτούμενη περιοχή των αγροκτημάτων που αρδεύονται στην περιοχή και ανά τμήμα που προκύπτει θα κατανέμει το κόστος διαχείρισης του νερού που κυλάει σε σούδες, τσιμενταύλακα και δίκτυα.
Το δίκτυο είναι πολύ εύκολο να το διαχειρισθείς δίκαια, αφού αυτό έχει χρήστες συγκεκριμένες ιδιοκτησίες και συγκεκριμένο κόστος. Τα τσιμενταύλακα είναι ως επί το πλείστον έργα της ΕΥΔΑΠ που έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια με τεράστιες φθορές που μάλλον είναι ασύμφορη η επισκευή τους. Οι σούδες έχουν νερό φυσικής ροής, μηδαμινή ή κακής ποιότητας και αμφιβόλου αποτελέσματος συντήρηση και το πραγματικό κόστος ανεβαίνει όταν δεν υπάρχει νερό φυσικής ροής, δηλαδή όταν στερέψουν οι πηγές και πρέπει να διοχετευθεί νερό από δημοτικές γεωτρήσεις. Οι γεωτρήσεις αυτές είναι κατά κανόνα χωρίς ετήσια συντήρηση και κυρίως χωρίς φύλαξη (ούτε λουκέτο) ή έστω ασφάλεια κλοπής και έτσι για να τεθούν σε λειτουργία χρειάζεται μεγάλη δαπάνη, διότι τις έχουν καταληστέψει οι “φουκαράδες” ρομά της περιοχής.
Με τον κανονισμό που πρόκειται να ψηφίσει το δημοτικό συμβούλιο κανένα από τα παραπάνω θέματα δεν φαίνεται να είναι στόχος προς επίλυση. Αντίθετα τίθεται το πλαίσιο που θα καλύπτει δαπάνες και όπως πολύ καλά γνωρίζετε όταν υπάρχει το πλαίσιο η αιτιολόγηση των δαπανών αυτών είναι σχεδόν ανύπαρκτη, δόξα τω θεώ προβλέπεται και η πρόσληψη υδρονομέων, αλήθεια πόσοι χρειάζονται και το χειμώνα τι θα τους κάνουμε; ΄Αρα το ένα θέμα είναι οι δαπάνες που θα αθροίζονται,- ποιες και για ποιο λόγο-, και το δεύτερο, πόσα στρέμματα θα υπολογίζουμε ως παρονομαστή για την κάθε ομάδα δαπανών. Το νερό διατρέχει μία απόσταση π.χ. 3 χιλιόμετρα μέχρι να εξαντληθεί π.χ. λόγω άρδευσης. Η περιοχή που αποτελεί ιδιαίτερη ομάδα δαπανών εκτείνεται στα 2 χιλιόμετρα. Στο εναπομένον χιλιόμετρο αρδεύουν χωρίς να συμμετέχουν στον παρονομαστή. Αυτό μεγεθύνει την αναλογία συμμετοχής στην δαπάνη.
Αν υπάρξει το πλαίσιο με ανάλογα προβλήματα , τότε η μεν δαπάνη θα προκύπτει αναιτιολόγητα η δε αποφυγή συμμετοχής στα κοινά έξοδα με κουτοπονηριές που τώρα είναι εν μέρει ελεγχόμενες, τότε θα έχουν και ένα νομικό πλαίσιο που θα τις νομιμοποιεί. Νομίζω ότι μία τέτοια λανθασμένη κίνηση έχει ενδιαφέρον δημοσιογραφικής έρευνας-παρέμβασης ώστε να ενεργοποιηθούν οι ενδιαφερόμενοι και να παρέμβουν
Με Εκτίμηση
ΛΕΒΑΔΟΣ
