Γράφει η Νέλη ΧαχάμηΑπό ένα χρονικό σημείο και ύστερα, είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο το να αναλωνόμαστε κατ’ αποκλειστικότητα σε σκέψεις που αφορούν το χάος που ζούμε, όσο κι αν αυτό μας πνίγει. Μόνο ακολουθώντας ένα φωτισμένο προσωπικό μονοπάτι παίρνουμε τη δέουσα απόσταση απ’ την άχρωμη και άοσμη μάζα τριγύρω.
Ως αποτέλεσμα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, στεκόμαστε πλέον σχεδόν μόνο στο πόσο οι άνθρωποι αλλάζουν προς το μη επιθυμητό τους ανθρώπους, πόσο κακό κάνει ο ένας στον άλλο, πόσα προβλήματα δημιουργεί ο τάδε στον δείνα. Καθολικοποιούμε και εξετάζουμε άπαντες με γνώμονα τις σχεδόν δεδομένες αρνητικές πτυχές. Τρόπος σκέψης των καιρών και των δεινών.
Όμως, και ειδικά, μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία ας μην ξεχνάμε κι ας μην αγνοούμε τι θαύμα είναι ο άνθρωπος που άλλαξε κατεύθυνση και στράφηκε στο καλύτερο εξαιτίας ενός άλλου ανθρώπου. Μην ξεχνάμε πως όπως ο άνθρωπος είναι ικανός για τα χειρότερα, είναι ταυτόχρονα και μέγας δημιουργός με όλα τα εργαλεία ανά χείρας κι έτοιμος να δημιουργήσει το λαμπρότερο και ομορφότερο όλων.
Η γοητευτικότερη πτυχή μας είναι εκείνη που έχει να κάνει μ’ αυτή μας την ιδιότητα. Το πιο ελπιδοφόρο και λυτρωτικό μήνυμα είναι εκείνο που εκπέμπει όποιος μέσω της χάρης κάποιου άλλου απέβαλε την ασχήμια και καλλιέργησε κάτι νέο και όμορφο, έλιωσε πάγους και δημιούργησε ζεστασιά.
Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης και όσο θα το βλέπουμε και θα το βιώνουμε στην πράξη, θα ‘μαστε σε δρόμο που οδηγεί σίγουρα κάπου και όχι σε ένα αδιέξοδο χωρίς προειδοποιητική σήμανση.
Μόλις χτες είδα και ένιωσα για άλλη μια φορά τι σημαίνει να βρίσκεις στο δρόμο σου και θησαυρούς εκτός από εμπόδια, να γελάς με όλη σου την ψυχή και να έχεις μια ελπίδα για τα πάντα τόσο ισχυρή και «προστατευτική», κι όλα αυτά επειδή κάποιος σου γνωστοποίησε κι ένα διαφορετικό μονοπάτι απ’ αυτό που συνηθίζεις να βαδίζεις.
Κι όταν είδε πως διάλεξες τον καινούργιο δρόμο, στάθηκε δίπλα σου και ξεκινήσατε μαζί για κάπου που δεν ξέρετε αλλά θα ψάξετε να βρείτε. Και όσα θα πείτε και θα δείτε στο μεταξύ θα έχουν γίνει ήδη προορισμός και όπλο κατά της κοινοτοπίας.
Στο τέλος της ημέρας, λοιπόν, έχει αξία αυτή η ρομαντική στάση απέναντι στη ζωή και στα πράγματα. Γιατί τελικά μόνο έτσι θα αντλήσεις όσα χρειάζονται για να συνεχίσεις.
