Της Νέλης ΧαχάμηΚαμία υπερβολή δεν ευδοκίμησε και κανένας δεν ωφελήθηκε απ’ αυτή. Το ίδιο ισχύει για την υπερέκθεση και την υπερπληροφόρηση της ταραγμένης εποχής μας.
Η υπερπληροφόρηση εκτός του ότι ξεκάθαρα πια βλέπουμε να δημιουργεί στρατιές αποχαυνωμένων πλασμάτων, επιπροσθέτως τα τροφοδοτεί με ένα καταστροφικό όπλο: την ψευδαίσθηση της γνώσης.
Ψευδαίσθηση διότι μόνο περί γνώσεως δεν πρόκειται. Πρόκειται για την ιδέα–οι ιδέες είναι πάντα το ισχυρότερο των όπλων και καθορίζει το άτομο που τις πλάθει και τις ενστερνίζεται αν είναι φονικό ή θαυματουργό–πως επειδή κάποιος είδε δυο στίχους Ελύτη στο facebook και διάβασε και διαγώνια λίγο Κούντερα, που πάντα είναι της μόδας, σ’ ένα blog, έγινε άξαφνα ειδήμων.
Κι αυτή η «ιδέα» επεκτάθηκε και ισχυροποιήθηκε μέσω της αποδοχής που πέντε όμοιοι του κάποιου έδειξαν, και ο κάποιος έγινε Κάποιος. Και οι Τίποτα που έχουν όντως τη γνώση και ξέρουν πως Ελύτης δεν είναι μόνο Μονόγραμμα και Κούντερα ελαφρότητα, κλείστηκαν σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο γιατί με βάση τους Κάποιους ένιωσαν ασήμαντοι και κοινωνικά κατώτεροι μπροστά στο μεγαλείο και την παντοδυναμία τους. Και ο κόσμος άρχισε να καταστρέφεται γιατί δεν υπήρχε πια τίποτα άλλο να κατακτηθεί και συνεπώς οι διψασμένοι Κάποιοι που τον κυβερνούσαν άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους μέχρι που δεν έμεινε κανείς διότι το κεφάλι του τελευταίου εναπομείναντα εξερράγη απ’ την υπερβολική δόση γνώσης. End of story.
Σίγουρα γέλασαν κάποιες πέτρες και σίγουρα δε γέλασαν οι Κάποιοι. Γιατί μπορεί το τέλος της ιστορίας να μην ευσταθεί η αρχή της όμως είναι απεικόνιση της πραγματικότητας.
Λοιπόν, σύνελθε κόσμε. Πάψε να βαφτίζεις δήθεν το αυθεντικό επειδή δεν το γνωρίζεις, ή για να είμαστε ακριβείς δεν είσαι άξιος να το γνωρίσεις, πάψε να βυθίζεσαι σ’ έναν βάλτο ατελείωτης προσποίησης και τυποποίησης και πάψε να πιστεύεις πως εκείνος στον οποίο αποκρίνεσαι χαρακτηρίζοντας τον fake, δεν απαντά επειδή δε δύναται.
Δεν τον κατατρόπωσες. Τον αηδίασες κι έχασες το μοναδικό εισιτήριο που είχες για τη γνησιότητα. Δεν κλείστηκε σ’ εκείνο το σκοτεινό υπόγειο γιατί ηττήθηκε αλλά γιατί θεώρησε ανώφελο να ασχοληθεί μαζί σου. Όλοι άλλωστε ξέρουμε το ρητό περί ηλιθίων και επιπέδου.
Είναι σίγουρα παράδοξο το δήθεν να αυτοαποκαλείται αυθεντικό και να κυβερνά. Είναι και εξοργιστικό ενίοτε. Είναι όμως και εύκολα εξηγήσιμο καθώς αποτελεί πλειοψηφία αυτό το σάπιο.
Μόνο που πάντοτε τα πραγματικά νήματα, αυτά που σώζουν τον κόσμο και τον κάνουν όμορφο μες στην διάχυτη ασχήμια, κινούνταν από μειοψηφίες που για να επιτελούν το έργο τους ανενόχλητες και ήσυχες έδιναν στις πλειοψηφίες ένα παιχνίδι που αγαπούσε το εντελώς ανώριμο εγώ τους: τις αυταπάτες.
