Της Νέλης ΧαχάμηΑκόμα και για εμάς που αγαπάμε το φθινόπωρο, ο Σεπτέμβρης είναι πάντα ένας παράξενος μήνας. Ο μήνας της ανασυγκρότησης, της ανασκόπησης και–καλό θα ήταν– της ενδοσκόπησης. Ημερολογιακά το έτος που ξεκινά το Γενάρη, έχει ουσιαστικά αρχίσει να κυλά κάθε Σεπτέμβρη. Το πλάνο, οι στόχοι, το σύστημα διαμορφώνεται εν μέσω σκέψεων που τρέχουν σε γλυκά, ζεστά δειλινά, σε άγριες αμμουδιές του Αιγαίου και στις ανέμελες νύχτες που αργούσαν να ξημερώσουν.
Μετά τον μεγάλο Αύγουστο ο οποίος έχει την ικανότητα να σε απομακρύνει από τη ρουτίνα και τις φωνές της πραγματικότητας ακόμα κι αν παραμένεις στο καυτό κέντρο μιας πόλης, ο Σεπτέμβρης έρχεται να σε ξυπνήσει και σου υπαγορεύει σχεδόν, πως ήρθε η ώρα της επιστροφής. Κι αυτή η επιστροφή είναι, για τη συντριπτική πλειοψηφία, όχι ευχάριστη.
Πάντοτε αναρωτιόμουν γιατί φοβίζουν τους ανθρώπους οι επιστροφές. Και παρατηρούσα, και απορούσα και επεξεργαζόμουν. Για να έρθει η μέρα που θα καταλάβω αφήνοντας δια παντός πίσω τον παιδικό εαυτό μου, πως ο άνθρωπος δε φοβάται να γυρίσει γενικώς. Φοβάται το πού θα γυρίσει. Και το φοβάται γιατί το ξέρει και δεν του αρέσει. Και δεν του αρέσει γιατί ζώντας σε καιρούς δύσκολους και στριμωγμένους δεν υπάρχουν πολλοί επίγειοι παράδεισοι. Μόνο που θεωρώ πως ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να ζει σε έτοιμους παράδεισους.
Δε θα μιλήσω για κλισέ και χιλιοειπωμένες εκφράσεις. Δε θα παραστήσω μια ονειροπόλα νέα που δεν έχει επίγνωση από επιλογή. Θα δηλώσω ονειροπόλα που γνωρίζοντας πολύ καλά τις εξελίξεις διακρίνει μια τεράστια ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν τα πάντα.
Για να θες να γυρίσεις κάπου και να πιάσεις το νήμα από εκεί που το άφησες, οφείλεις να φροντίσεις αυτό το κάπου να είναι στα μέτρα σου και να το αναπλάθεις ανά πάσα στιγμή. Δε χρειάζονται ούτε άπειρα υλικά ούτε πράγματα που δε μπορείς να έχεις. Χρειάζεται να μάθεις να μη βυθίζεσαι σε μια μιζέρια που δεν τελειώνει πουθενά, χρειάζεται να μάθεις να διεκδικείς και κυρίως να χάνεις γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να κερδίσεις.
Όταν τα πάντα γκρεμίζονται γύρω μας είναι αδιανόητο να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να γκρεμιστεί κι αυτός μαζί. Αν για να είσαι δημιουργικός, ευφάνταστος και με όρεξη χρειάζεσαι χρήματα που θα σου προσφέρουν την άνεση να νιώσεις έτσι, τότε παράλληλα χρειάζεσαι και ψυχολόγο. Γιατί προφανώς και οι ανέσεις είναι ο στόχος, όμως δεν είναι και το κίνητρο. Σημείο τερματισμού και ενδιάμεσος σταθμός είναι πράγματα που διαφέρουν.
Ακριβώς λοιπόν επειδή αυτός ο μήνας είναι μια αρχή, γιατί δε φροντίζεις να είναι μια όντως καινούρια κι όχι η ίδια με πέρυσι και πρόπερσι; Για να σταματήσεις να γκρινιάζεις πως εκεί έξω υπάρχουν μόνο μίζεροι και δυστυχισμένοι άνθρωποι που βυθίζονται στην κακία και τη μαυρίλα, σταμάτα να είσαι ένας απ’ αυτούς. Άπαξ και γίνει η μεταγραφή το λέβελ θ’ αλλάξει.
