Του Δημήτρη Λάμπρου
Λιβαδειά,
Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Δεν έχω πολλά να σου γράψω. Ο Σεπτέμβρης με την αστάθμητη γοητεία του έφτασε θυμωμένος και υπότροπος. Μαβιές ανταύγειες αυλακώνουν πια τα δειλινά σε έναν φωτισμό ταιριαστό του δράματος που προσπερνά αδιάφορος ο αιώνιος χρόνος. Με γρήγορο τέμπο η μουσική του ανέμου ξυπνά τους ορίζοντες για να στοιβάξουν τα νέα επίμονα υγρά σύννεφα. Πού πάνε άραγε όταν χάνονται; Ας μην απαντήσουν οι μετεωρολόγοι. Ας το αφήσουν στους ποιητές.
Στην ίδια γραμμή τα πολιτικά σύννεφα, πυκνώνουν κι αυτά. Πού πάνε άραγε όταν χάνονται, πού σωρεύονται αθέατα κι όμως απειλητικά; Ας μην απαντήσουν οι πολιτικοί. Ίσως είναι καιρός να μιλήσουν οι επαναστάτες. Κι εμείς οι άλλοι, που έχουμε αποδεχθεί μια συνένοχη ανακωχή βλέποντας το μέλλον μας να βυθίζει στην ατιμωτική απαξίωση μια ολόκληρη εποχή… Τη δική μας.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΕ
Αποτελεί εκσυγχρονιστικό βήμα η «Ταυτότητα Κτηρίου», η οποία θεσπίζεται μέσα από το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα που τέθηκε για διαβούλευση έως τις 22 Σεπτεμβρίου. Φυσικά το κόστος απόκτησής της που θα ξεκινά από τα 400 ευρώ και θα απαιτεί σφραγίδα μηχανικού είναι σκανδαλωδώς υπερβολικό. Η επιβάρυνση των πολιτών θα είναι μεγάλη και προστίθεται στην ήδη σφοδρή φοροκαταιγίδα που πλήττει από όλες τις κατευθύνσεις το λαϊκό εισόδημα δημιουργώντας αμφιβολίες για τον χρόνο εφαρμογής του μέτρου – ο συγχρονισμός είναι τις περισσότερες φορές πιο σημαντικός από την ίδια την ουσία. Αμφιβολία υπάρχει και για τη σκοπιμότητα της διάταξης για την επανάληψη κάθε επτά χρόνια της πιστοποίησης με το ίδιο δυσβάστακτο κόστος. Για εκείνο που δεν μένει καμία αμφιβολία είναι ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, το ΤΕΕ, ξέρει να φροντίζει τα μέλη του.
ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΤΑ
Οι διαρρήκτες που μπήκαν χθες βράδυ στο διαμέρισμα του γιου της αναπληρώτριας υπουργού Απασχόλησης Θεανούς Φωτίου στους Αμπελόκηπους αφαίρεσαν σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μόνο μια χειρόγραφη συνταγή για γεμιστά.
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΕΙΜΕΡΙΝΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ
Με αμείωτη ένταση συνεχίζονται οι διαξιφισμοί για την δημοπρασία των τηλεοπτικών αδειών. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι πέτυχε μια σημαντική επικοινωνιακή νίκη και η αντιπολίτευση παγιδευμένη σε δομικές αντιφάσεις φαίνεται να έχει προκρίνει την τακτική του βομβαρδισμού για την πρόκληση σύγχυσης ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ευθύνες της. Για τις διαδικαστικές ενστάσεις να σημειώσω πως είναι έωλες: η δημοπρασία και η κατακύρωση στον πλειοδότη είναι ο διεθνώς ενδεδειγμένος τρόπος για την πώληση/ενοικίαση από το κράτος ενός δημόσιου αγαθού του οποίου δεν γίνεται να μετρηθεί αξιόπιστα η αντικειμενική οικονομική αξία.
Και αν και θεωρώ ότι η υπόθεση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη μερικές απλές παρατηρήσεις αποδεικνύουν πως οι πολίτες βλέπουν θετικά την αλλαγή στο τηλεοπτικό τοπίο. Πρώτα απ’ όλα το τίμημα που εισρέει στα κρατικά ταμεία είναι υψηλό –υψηλότερο του αναμενομένου και μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι οι άπειροι και αφελείς επιχειρηματίες παρασύρθηκαν από τον τρόπο που διοργανώθηκε η δημοπρασία για να προσφέρουν ποσά εξωπραγματικά. Εγώ και ο Οκαμ θα λέγαμε ότι αποδείχθηκε πώς ακόμα και στην εποχή της απόλυτης απαξίωσης της τηλεόρασης ο έλεγχος της ενημέρωσης στην Ελλάδα κρίνεται εξαιρετικά σημαντικός από τους κεφαλαιούχους –που κατά τεκμήριο γνωρίζουν καλύτερα από επενδύσεις και οικονομικές αξίες.
Ο συμβολισμός εξάλλου της υποταγής της οικονομικής εξουσίας στη δημοκρατικά (με τα ελληνικά πρότυπα) νομιμοποιημένη πολιτική εξουσία είναι βέβαιο ότι αντιμετωπίστηκε θετικά από τους πολίτες –κι εκείνο που είναι εντελώς σίγουρο είναι πως κανένας δεν λυπήθηκε για την αποτυχία των μεγαλοεπιχειρηματιών ούτε για την απομόνωσή τους για τρεις ολόκληρες μέρες. Αυτή η τελευταία άλλωστε ήταν ο καθοριστικός παράγων για μια ακόμα επικοινωνιακή επιτυχία του Νίκου Παππά που ταυτόχρονα εξέθεσε πολύ κόσμο: καμιά απολύτως διαρροή δεν σημειώθηκε στις εβδομήντα ώρες της αγωνίας κι ενώ ολόκληρη η Ελλάδα μάθαινε από διάφορους γραφικούς ή απλώς αφελείς πως ο Μαρινάκης «άρπαξε» την πρώτη άδεια, ότι η δημοπρασία διεξάγεται για να αποκλειστεί ο ΣΚΑΪ και άλλα ευτράπελα. Γέλασα πολύ με τους κατόχους των εμπιστευτικών αυτών πληροφοριών αλλά και με τους διορατικούς παρατηρητές και τις προγνώσεις-κουβά που διατύπωναν –όμως σε μια κανονική χώρα όλοι αυτοί θα είχαν αποσυρθεί μετά τις αλλεπάλληλες τραγικά αποτυχημένες προβλέψεις τους σε τομείς που είναι και το ουσιαστικό αντικείμενο της δουλειάς τους.
Ακόμα περισσότερο γέλιο προσφέρουν αυτοί που κινδυνολογούν εκ των υστέρων υποστηρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δρομολογώντας αυτή τη διαδικασία επιχείρησε με βάση οργανωμένο σχέδιο να ελέγξει την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Πραγματικά μετά τα αποτελέσματα ο κίνδυνος είναι ορατός και θεόρατος καθώς οι τέσσερις άδειες ανήκουν πλέον σε γνωστούς αντισυστημικούς παίκτες. Ο σεσημασμένος ακροαριστερός Γιάννης Αλαφούζος πήρε την πιο φθηνή και ο από γνωστή αναρχική οικογένεια Μαρινάκης την τελευταία. Ενδιάμεσα υπερθεματιστής αναδείχθηκε ο ριζοσπάστης τροτσκιστής-ποσαδιστής Κυριακού που επί σχεδόν τριάντα χρόνια σαλπίζει την εξέγερση μέσα από τον ΑΝΤ1. Και μόνο ο Καλογρίτσας, ψημένος αγωνιστής σ’ όλα τα μετερίζια του κινήματος, έχοντας συναίσθηση ότι η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου είναι μια μακρά και επίπονη -ένα βήμα μπρος και δύο πίσω- διαδικασία, βάφτισε τον γιο του Βλαδίμηρο, με απώτερο σκοτεινό σκοπό να μετονομαστεί όταν βγουν στην παρανομία σε Λένιν ο Β’.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Αγαπητή Νέλλη -αν αυτό με ρωτάς- όχι, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ δόλου και ανοησίας ως προς το πολιτικό αποτέλεσμα. Και ναι ισχύει και για τη Λιβαδειά αυτό.
