Μετά τον πρόσφατο θάνατο του Μάικλ Τσιμίνο, του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη του «Ελαφοκυνηγού» που «έσβησε» το περασμένο Σάββατο, άλλος ένας σπουδαίος κινηματογραφιστής έφυγε σήμερα από τη ζωή.
Ο λόγος για τον σπουδαίο Ιρανό σκηνοθέτη Αμπάς Κιαροστάμι, ο οποίος πέθανε σήμερα σε ηλικία 76 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο.
«Ο Αμπάς Κιαροστάμι που ταξίδεψε στη Γαλλία για θεραπεία, απεβίωσε» μετέδωσε το ημί-επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Isna. Τον θάνατό του σημαντικού δημιουργού, ο οποίος είχε βραβευτεί και με Χρυσό Φοίνικα, επιβεβαίωσε η ακαδημία κινηματογράφου του Ιράν.
Ο Κιαροστάμι είχε διαγνωστεί με γαστροεντερικό καρκίνο τον Μάρτιο του 2016 και είχε υποβληθεί σε σειρά εγχειρήσεων, η τελευταία εκ των οποίων πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, τον περασμένο μήνα.
Ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης
Γεννημένος στην Τεχεράνη το 1940, ο Αμπάς Κιαροστάμι γύρισε περισσότερες από 40 ταινίες, βραβεύτηκε πολλές φορές, ενώ κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1997 με τη «Γεύση του Κερασιού». Πρόκειται για έναν από τους λίγους κινηματογραφιστές που έμεινε στο Ιράν μετά την επανάσταση του 1979, μία απόφαση που ο ίδιος θεωρούσε εξαιρετικά σημαντική για την πορεία του στον χώρο.
«Όταν ξεριζώνεις ένα δέντρο από το έδαφος και το μεταφέρεις από το ένα μέρος στο άλλο, το δέντρο δεν θα ξανακάνει καρπούς….Νομίζω ότι εάν εγκατέλειπα τη χώρα μου θα ήμουν άγονος, όπως και αυτό το δέντρο» είχε αναφέρει σε συνέντευξή του.
Ο σπουδαίος δημιουργός σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Τεχεράνης. Η πρώτη του αγάπη ήταν η ζωγραφική και το γραφικό σχέδιο και στο ξεκίνημα της καριέρας του ασχολήθηκε τόσο με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων όσο και με τον χώρο της διαφήμισης.
Η πρώτη του ταινία ήταν το 12λεπτο «Το Ψωμί και το Δρομάκι» του 1970, μία νεο-ρεαλιστικού τύπου ταινία για την «αντιπαράθεση» ενός αγοριού με έναν άγριο σκύλο. Η διεθνής αναγνώριση ήρθε μετά από αρκετές ταινίες, με την «τριλογία του Κόκερ» (η οποία περιλάμβανε τις ταινίες Where is the Friend’s Home?, Through the Olive Trees και Life, Nothing More).
Υπήρξε εκφραστής της γενιάς των σκηνοθετών του ιρανικού «Νέου Κύματος», κύρια χαρακτηριστικά του οποίου είναι οι ποιητικοί διάλογοι και η αλληγορία.
