Το Μνημόνιο έληξε ο εφιάλτης όχι

Η λήξη του Μνημονίου χτες βράδυ -του προγράμματος διάσωσης, όπως κατ’ ευφημισμόν το ονομάζουν εκείνοι που για σαράντα χρόνια εργάστηκαν συνεπώς για να καταστεί απαραίτητο-, η λήξη του μνημονίου λοιπόν άφησε πίσω της μια κοινωνική έρημο και την απόγνωση εγκατεστημένη για καλά στην καθημαγμένη χώρα.

Στο κοινωνικό πεδίο τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά και η δημιουργημένη αυτά τα πέντε χρόνια βαθιά ανισότητα ανάμεσα στα στρώματα του πληθυσμού φέρει μέσα της το σπέρμα του διχασμού -όπως θα συμφωνούσαν οι αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι και πολιτειολόγοι. Εκατομμύρια πολίτες ζουν  στη φτώχεια συντηρώντας τις οικογένειές τους με τα συσσίτια και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Τα στοιχεία εδώ είναι σοκαριστικά. Η ενδιάμεση έκθεση του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση του κρατικού προϋπολογισμού του Σεπτεμβρίου του 2014 αναφέρει ότι 6.300.000 Ελληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας ή απειλούνται από αυτή. H Eurostat από την πλευρά της πιστοποιεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση μεταξύ των 28 κρατών της Ε.Ε. και με 23,1% είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη φτώχεια μπροστά και από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Αν σε αυτά προστεθεί ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που δεν έχει καθιερώσει το μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι μισοί Ελληνες φυτοζωούν δίπλα μας. Ή και πεθαίνουν.

Αυτό ήταν το τίμημα, το βαρύ τίμημα, που η ελληνική κοινωνία έπρεπε να πληρώσει για να εξυγιάνει τις δημοσιονομικές ανισορροπίες από τον αλόγιστο δανεισμό και το διαρκώς διευρυνόμενο εμπορικό ισοζύγιο. Με το βάρος των αριθμών που πολλές φορές λένε την αλήθεια, οι θυσίες μιας ολόκληρης κοινωνίας πήγαν χαμένες. Τα αμιγώς οικονομικά στοιχεία είναι αμείλικτα.

Το ΑΕΠ (GDP) κατακρημνίστηκε με πτώση 25,2% από τα 321 δισεκατομμύρια USD το 2010 στα 240 δισ. USD το 2014. Η πτώση, μια από τις μεγαλύτερες στην παγκόσμια ιστορία, αντιστοιχεί σε πολεμικές συνθήκες  (πηγή: www.tradingeconomics.com).

Η ανεργία εκτοξεύτηκε από το 12,7% το 2010 στο 25,6% στο α’ τρίμηνο του 2015, βγάζοντας εκτός παραγωγικής διαδικασίας το ¼ του πληθυσμού με πολλαπλές και πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις  στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και με αμέτρητες ιστορίες απελπισίας που ακόμα δεν ακούσαμε (πηγή: www.statista.com). Όσο για την ανεργία των νέων, του κατά τεκμήριο τμήματος της κοινωνίας που οικοδομεί, που ρισκάρει, που δημιουργεί, εδώ τα πράγματα είναι εφιαλτικά. Από 30% το 2010 ξεπέρασε το 50% το 2015, δημιουργώντας μια γενιά χωρίς παρόν και χωρίς μέλλον, που καθημερινά  συσσωρεύει μέσα του θυμό και σε πολλές περιπτώσεις μίσος (πηγή: www.tradingeconomics.com).

Το χρέος σε ποσοστό του ΑΕΠ το 2010 ανερχόταν στο 127%. Καθώς η χώρα βγαίνει από το «εξυγιαντικό» μνημόνιο, το χρέος έχει ανέλθει σε 176% του ΑΕΠ (πηγή eurostat.com) καθιστάμενο αναντίρρητα μη βιώσιμο παρά τις αιματηρές περικοπές που έπληξαν τα χαμηλά και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτά είναι τα πραγαματικά αποτελέσματα του Μνημονίου.

Ανεξάρτητα από τον λανθασμένο σχεδιασμό του οικονομικού σκέλους του προγράμματος, τα ακλόνητα στοιχεία που παραθέσαμε κάνουν εναργές ότι η διαχείρισή του από την εγχώρια πολιτική τάξη που φόρτωσε όλα τα βάρη στον ιδιωτικό τομέα και στη μεσαία τάξη υπήρξε εγκληματική και από την άποψη αυτή καταστροφική για τη χώρα. Ενας απλός επιχειρηματίας με τη στοιχειώδη γνώση των οικονομικών θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα και το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τη διαχείριση της κρίσης από τις κυβερνήσεις μετά το 2010.