του Δημήτρη Λάμπρου
Παραμένοντας αταλάντευτα αντιμνημονιακός θεωρώ ότι η χθεσινή συμφωνία στο Eurοgroup συνιστά στρατηγική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ που εντάσσεται πια στους υποστηρικτές της “ευρωπαϊκής πορείας της χώρας”. Από την πλευρά αυτή η χθεσινή συμφωνία είναι δεν είναι ωφέλιμη για την πατρίδα και μια ψύχραιμη ανάγνωση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όταν αποκαλυφθεί η αδυναμία της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού να τηρήσουν τα υπεσχημένα ισοδύναμα τα μέτρα λιτότητας θα επανέλθουν πιο άγρια και πιο σκληρά από προηγουμένως.
Από την άλλη πλευρά για τους μνημονιακούς και για τους πεισμένους του ευρωπαϊκού μονόδρομου οφείλουμε να αναγνωρίσουμε (κι αυτοί οφείλουν να παραδεχτούν) πως οι όροι της χθεσινής κατ’ αρχήν συμφωνίας μεταξύ των 18 υπουργών και της Ελλάδας παρουσιάζουν ορισμένα θετικά σημεία για τη χώρα σε σύγκριση με εκείνη που αναθεωρήθηκε. Τα δημοσιονομικά μέτρα που θα επιτρέψουν την παράταση του προγράμματος και στα οποία η Ελλάδα πρέπει να καταλήξει ως την Δευτέρα μπορούν και πρέπει να περιλαμβάνουν περισσότερη δικαιοσύνη από τα ανάλγητα και ισοπεδωτικά οριζόντια μέτρα της προηγούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο σημείο, εδώ θα δοκιμαστούν πολλά.
Κατά τα άλλα η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, όπως και η επέκταση του Μνημονίου που όμως δεν θα ονομάζεται μνημόνιο πλέον αποτελούν επικοινωνιακούς ελιγμούς που επιχειρούν να απαλύνουν τη στροφή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο σοβαρό και ενδεικτικό της ασάφειας των διατυπώσεων είναι το ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος όπου με βάση με το κείμενο της συμφωνίας αναφέρεται: “”Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί ότι θα διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα χρηματοδοτικά ποσά που απαιτούνται για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους, όπως αυτή απορρέει από τη συμφωνία του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012. Οι θεσμοί θα λάβουν, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος το 2015, θα λάβει υπόψη του τις οικονομικές συνθήκες του 2015.”
Αυτή η διατύπωση απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί «ρήτρα ανάπτυξης» που ήταν η διακηρυσσόμενη κυβερνητική επιδίωξη. Αν συμφωνηθεί ένα πλεόνασμα 3% τα νέα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν υπολογίζονται στα 7 δισ. ευρώ πράγμα που όπως γίνεται αντιληπτό θα σκοτώσει την εναπομείνασα συνοχή της ελληνικής κοινωνίας υπερβαίνοντας τις οικονομικές της δυνατότητες.
Αυτή η διατύπωση απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί «ρήτρα ανάπτυξης» που ήταν η διακηρυσσόμενη κυβερνητική επιδίωξη. Αν συμφωνηθεί ένα πλεόνασμα 3% τα νέα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν υπολογίζονται στα 7 δισ. ευρώ πράγμα που όπως γίνεται αντιληπτό θα σκοτώσει την εναπομείνασα συνοχή της ελληνικής κοινωνίας υπερβαίνοντας τις οικονομικές της δυνατότητες.
Η απόφαση του Eurogroup να παρακρατήσει τα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοδοτικής Σταθερότητας μέχρι το τέλος της επέκτασης ώστε να είναι διαθέσιμα μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών υποδεικνύει ότι η εμπιστοσύνη δεν έχει αποκατασταθεί μεταξύ των μερών της συμφωνίας.
Συμπερασματικά η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Eurοgroup δεν αλλάζει πολλά εκτός από τον τρόπο διαπραγμάτευσης όπου φαίνεται να καταβλήθηκε μεγαλύτερη προσπάθεια και εδώ θα δοθεί η μάχη των εντυπώσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Όμως στην πραγματικότητα η επιτυχία της νέας αυτής πιο επιθετικής προσέγγισης στις σχέσεις με την Ε.Ε. θα κριθεί στην πράξη, στην τσέπη των πολιτών και στην αναχαίτιση της ακραίας φτώχειας.
