3 Νοεμβρίου 2025
Οι λίγοι και οι πολλοί
Το “λουκέτο στα ΕΛΤΑ” πήρε τρίμηνη παράταση, όχι εντελώς βέβαια. Από τα 204 γραφεία τα 46 θα κλείσουν. Μισό shutdown, μισή προεκλογική τακτική: “Ανά πάσα στιγμή μπορεί να στηθούν κάλπες και δεν μας παίρνει”. Κλασική Ελλάδα: τίποτα δεν πεθαίνει απότομα. Απλώς σαπίζει αργά, ενώ κάποιοι θησαυρίζουν πουλώντας στεφάνια πάνω από το πτώμα που αποσυντίθεται.
“Δύσκολη η απόφαση”, δήλωσε ο Πιερρακάκης. Ε, ναι, όταν αφορά εκατομμύρια πολίτες, γίνεται δράμα. Αν όμως είναι για τους λίγους και εκλεκτούς όπως η αποζημίωση για τον ΒΟΑΚ, τότε η απόφαση ρέει αβίαστη, αβάδιστη. Ευκολάκι.
Και ξέρετε κάτι; Πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε Έλληνας να μην δεχτεί να επιβαρυνθεί δυο ευρώ τον χρόνο για να σωθούν τα ΕΛΤΑ. Αρκεί να τοποθετηθεί μια έντιμη διοίκηση και να λογοδοτήσει κάποιος για το πού πήγαν τα δισεκατομμύρια των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Spoiler: Οχι σε γραμματόσημα. Ούτε σε μεταρρυθμίσεις. Σε… αλλού.
Καλώς ήρθε το δολάριο
Η νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα, η κυρία Guilfoyle, δεν ανέβηκε στην Ακρόπολη για να δει τα μάρμαρα. Προτίμησε τα μπουζούκια. Και πίσω της, όλη η ντόπια “ελίτ” σε ριάλιτι με φίλτρο prestige: πολιτικοί που χειροκροτούν, επιχειρηματίες που ποστάρουν stories, influencers που νομίζουν ότι το κύρος είναι ρεζερβέ στα πρώτα τραπέζια.
Αν η πρέσβειρα έλεγε “Πάμε για χειμερινό μπάνιο”, θα βλέπαμε ουρές στο Φάληρο μέσ’ στον Νοέμβρη. Αυτή είναι η χώρα του βλαχοPR και της προληπτικής υπόκλισης: Δίνουμε διαπιστευτήρια πριν η Κίμπερλι Γκιλφόιλ δώσει τα δικά της.
Το καράβι πλέει ακάθεκτο προς το παγόβουνο, η ορχήστρα δεν παίζει το Nearer My God To Thee – παίζει τσιφτετέλια. Και τα ΜΜΕ χειροκροτούν ρυθμικά, μην τυχόν και χαλάσει το vibe.
Σφαίρες με θέα τα έλατα
Κι ενώ στα μπουζούκια πνιγόμαστε στα stories και τις selfies, στα βουνά οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι. Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, ειδικά αν βγεις στο μπαλκόνι του non-smoking σαλέ που έχεις νοικιάσει μες στα έλατα και σε διαπεράσουν δέκα σφαίρες από Καλάσνικοφ. Αν τα πράγματα έγιναν έτσι, τούτο είναι το ελπιδοφόρο: Τουλάχιστον τηρήθηκε ο κανονισμός της απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Α, όλα κι όλα. Σε αυτά είμαστε αυστηροί. Σ’ αυτά και στις πλαστικές σακούλες. Στην Ελλάδα του 2025, το lifestyle και το οργανωμένο έγκλημα συγκατοικούν στο ίδιο Σαββατοκύριακο. Κολομβιανά vibes με φόντο τη χλιδή.
Βεντέτες και βεντέτες
Είπα Κολομβία και ο νους μου πήγε στα Βορίζια, όπου η πραγματικότητα ξεπερνάει κακό σενάριο του Netflix. Εκεί δεν ανησυχούμε, όμως. Έχει αναλάβει το “ελληνικό FBI”. Γελάω ήδη. Και όχι μόνο εγώ: Κάτι αρχαίες πέτρες στην Παπούρα γελάνε μαζί μου. Ισως αυτό να είναι το μυστικό σχέδιο του υπουργείου: Να αποκοιμίσουν το οργανωμένο έγκλημα με την ανία, μπας και το πιάσουν στον ύπνο. Το 2050, πιθανότατα. Μέχρι τότε, οι πέτρες θα έχουν χρόνο να σκάσουν στα γέλια. Αν τις αφήσουν ήσυχες.
Μετρό vs Μουσείο: Η κούρσα της ντροπής
Το Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο στο Κάιρο κόστισε ένα κόμμα δύο δισεκατομμύρια ευρώ και ολοκληρώθηκε σε είκοσι χρόνια. Στέκει τώρα λαμπερό, γεμάτο φαραώ και ιστορία. Το μετρό της Θεσσαλονίκης κόστισε τρία κόμμα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ και χρειάστηκε τριάντα χρόνια για να φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ακόμα είναι υπό κατασκευή. Κυριολεκτικά.
Μέγα Αιγυπτιακό Μουσείο: 1,2 δισ. €, 20 χρόνια. Λαμπερό, έτοιμο.
Μετρό Θεσ/νίκης: 3,5 δισ. €, 30 χρόνια. Υπό… αιώνια κατασκευή.
Μετά την Ευρώπη, δεν μπορούμε να συγκριθούμε πια ούτε με τη Βόρεια Αφρική. Εκεί τουλάχιστον χτίζουν πυραμίδες που στέκονται χιλιετίες. Εμείς χτίζουμε υποσχέσεις που σαπίζουν πιο γρήγορα από τα ταχυδρομεία μας.
Συμπέρασμα: Η χώρα κατρακυλάει με stories, η καλή κοινωνία χορεύει τσιφτετέλια τριτοδεύτερης ποιότητας. Ολα μοιάζουν φάρσα, εκτός από ένα: δεν είναι καθόλου αστείο. Είναι η ζωή μας και η πολιτική μας σκηνή. Και συνεχίζουμε να χειροκροτούμε.
