Πρόσκληση μαζικής συμμετοχής στην πανελλαδική απεργία της 9ης Απρίλη απευθύνει το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λιβαδειάς τονίζοντας ότι ο αγώνας για ζωή με αξιοπρέπεια και δουλειά με δικαιώματα συνεχίζεται πιο αποφασιστικά από ποτέ.
«Η 9η Απρίλη αποτελεί συνέχεια των μαζικών κινητοποιήσεων και απεργιών της εργατικής τάξης. Η συμμετοχή του λαού στις 28 Φλεβάρη ήταν μήνυμα ξεκάθαρο: δεν ανεχόμαστε άλλο τη λεηλασία της ζωής μας», σημειώνει το Σωματείο, καλώντας τους εργαζόμενους να στείλουν ξανά ηχηρή απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Αιχμή του δόρατος είναι οι διεκδικήσεις για αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, επαναφορά των τριετιών, σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. «Δεν μπορούμε να ζούμε με μισθούς πείνας. Η δήθεν “γενναία” αύξηση του κατώτατου μισθού κατά ένα ευρώ τη μέρα είναι πρόκληση», τονίζει χαρακτηριστικά το Σωματείο.
Παραθέτοντας παραδείγματα, αναφέρει ότι για έναν άγαμο εργαζόμενο χωρίς προϋπηρεσία, ο καθαρός μισθός από τα 708,49 ευρώ το 2024 φτάνει μόλις τα 742,23 ευρώ το 2025. Την ίδια στιγμή, ο φόρος που καλείται να πληρώσει σχεδόν διπλασιάζεται, με αύξηση 91%. «Η κυβέρνηση μιλά για “σταθερά βήματα”, ενώ η πραγματικότητα των εργαζομένων δείχνει βαθύτερη φτωχοποίηση», υπογραμμίζει.
Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων καταγγέλλει τη γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τους μισθούς των 400 ευρώ, αλλά και την απουσία ουσιαστικών μέτρων υγείας και ασφάλειας: «Μετράμε 300 νεκρούς εργαζόμενους τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ συνταξιούχοι άνω των 70 αναγκάζονται να επιστρέψουν στη δουλειά για να επιβιώσουν. Και αντί για ντροπή, θριαμβολογούν!».
Σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την παιδεία, καθώς όπως καταγγέλλει το Σωματείο, «τα νοσοκομεία καταρρέουν, οι εφημερίες θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη, άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο χωρίς πρόσβαση σε ΕΚΑΒ. Στα σχολεία πέφτουν σοβάδες, και οι εκπαιδευτικοί διώκονται επειδή υπερασπίζονται το δικαίωμα στη μόρφωση».
Παρά τις αντιξοότητες, το Σωματείο τονίζει πως υπάρχει διέξοδος: «Οργανώνουμε τον αγώνα μας, όπως έκαναν οι μεταλλεργάτες της Ζώνης, οι διανομείς της efood, οι οικοδόμοι και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι που μέσα από τη συλλογική πάλη πέτυχαν αυξήσεις και συλλογικές συμβάσεις. Αυτό είναι το “οξυγόνο” της εργατικής τάξης απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα που θυσιάζει τα δικαιώματά μας για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων».
