Του Δημήτρη Λάμπρου
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη Βοιωτία συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Η κατάληψη στο Διοικητήριο συνεχίζετια κι αυτή. Και η κρίση στον πρωτογενή τομέα βαθαίνει μέρα με τη μέρα ενώ οι λύσεις μοιάζουν ανύπαρκτες. Το 2024 καταγράφηκε ως μία από τις χειρότερες χρονιές για τους καλλιεργητές. Πάνω από 100.000 στρέμματα έμειναν ακαλλιέργητα στον κάμπο της Κωπαϊδας. Αυτό οφείλεται στην αδυναμία της Περιφέρειας να εξασφαλίσει την απαραίτητη μεταφορά νερού από την Υλίκη μέσω του πλωτού αντλιοστασίου, μια αποτυχία που προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην αγροτική παραγωγή. Οι καλλιεργητές βρίσκονται αντιμέτωποι με πρωτοφανή αβεβαιότητα για τη χρονιά που έρχεται. Η έλλειψη δεσμεύσεων και εγγυήσεων από την κυβέρνηση και την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας έχει οδηγήσει τους αγρότες σε απόγνωση.
Η καταστροφή του 2024 δεν μπορεί να περάσει χωρίς συνέπειες. Οι αγρότες ζητούν άμεσες και δίκαιες αποζημιώσεις για τις ζημιές που υπέστησαν οι καλλιέργειες. Παράλληλα απαιτούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών του 2025. Η μεταφορά των απαραίτητων ποσοτήτων νερού στον κάμπο της Κωπαϊδας είναι μη διαπραγματεύσιμη. Το 2024 μεταφέρθηκε μόλις το ένα τρίτο της απαιτούμενης ποσότητας νερού, με αποτέλεσμα πολλές καλλιέργειες να παραμείνουν άνυδρες. Το πλωτό αντλιοστάσιο της Υλίκης πρέπει να λειτουργήσει με πλήρη δυναμικότητα, εξασφαλίζοντας την κάλυψη των βασικών αναγκών όλων των παραγωγών.
Επιπλέον, είναι απαραίτητη η άμεση υλοποίηση εκτεταμένων εγγειοβελτιωτικών έργων. Η κατάσταση στον Πάνω Κάμπο, στην Κωπαϊδα και στον Μωρόκαμπο δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς αναβάθμιση και συντήρηση των υφιστάμενων υποδομών. Τα έργα αυτά -που έπρεπε να έχουν γίνει από πολλά πολλά χρόνια- έστω και τώρα θα διασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της αγροτικής παραγωγής και την προσαρμογή στις ολοένα και πιο έντονες προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής.
Η απουσία συντονισμένων δράσεων από την κυβέρνηση, την Περιφέρεια και τους αρμόδιους φορείς, όπως η ΕΥΔΑΠ, αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την αγροτική κοινότητα. Οι αγρότες νιώθουν ότι μετατρέπονται σε “μπαλάκι” ανάμεσα σε ασυνεπείς φορείς, ενώ η παραγωγή τους παραμένει απροστάτευτη. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι ζήτημα επιβίωσης για εκατοντάδες οικογένειες που εξαρτώνται από τον πρωτογενή τομέα.
Η στήριξη της αγροτικής παραγωγής δεν είναι πολυτέλεια. Είναι θεμέλιο της οικονομίας και της διατροφικής ασφάλειας της χώρας. Σε μια εποχή όπου η κλιματική αλλαγή επιφέρει δραματικές μεταβολές η έλλειψη προνοητικότητας και σχεδιασμού είναι αδικαιολόγητη. Χρειάζεται όραμα για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Χρειάζεται συγκεκριμένο σχέδιο δράσης με σαφές χρονοδιάγραμμα. Και κυρίως χρειάζεται αποφασιστικότητα για την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων έργων και παρεμβάσεων. Αν αυτά δεν γίνουν σύντομα, οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Η Κωπαϊδα και η Βοιωτία συνολικά ήδη βιώνουν τις οδυνηρές συνέπειες αυτής της αδράνειας με το μέλλον να προμηνύεται ακόμη πιο δυσοίωνο.
