Του Δημήτρη Λάμπρου
Στη σκιά των ανακοινώσεων Σκυλακάκη είχαμε συνεδρίαση παμβοιωτική στο Δημοτικό Συμβούλιο Λιβαδειάς, έκδοση του απαραίτητου καθιερωμένου ψηφίσματος, μεταφορά στη Βουλή του θέματος του νερού της Βοιωτίας και τα λοιπά. Που αναμφίβολα σας θυμίζουν κάτι. Θα κατορθώσουν οι τοπικοί παράγοντες να αποτρέψουν τη μετατροπή του νερού σε ένα νέο πεδίο κερδοφορίας μονοπωλίων και πολυεθνικών; Η πρόγνωση δεν είναι καλή.
Εχετε προσέξει ποτέ τα ψιλά γράμματα στα χρηματοοικονομικά προϊόντα; Λέει οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις επόμενες. Εδώ το ακριβώς αντίθετο. Οι προηγούμενες πολλαπλές αποτυχίες των τοπικών αρχών να προστατεύσουν την κοινωνία από την απληστία των ολιγοπωλίων δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Κι όμως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το νερό δεν μπορεί για μια σειρά από λόγους να παραχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες. Ούτε με το πρόσχημα της λειψυδρίας που πολλοί αφελείς παπαγαλίζουν και πολλοί πονηροί μεγαλοποιούν. Δεν μπορεί μια πηγή ζωής να μετατραπεί σε πηγή κέρδους για τους λίγους. Τα επιχειρήματα είναι συντριπτικά:
- Βασική Ανάγκη: Το νερό είναι θεμελιώδες για την επιβίωση όλων των ζωντανών οργανισμών. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται καθαρό νερό για την υγεία του, την παραγωγή τροφίμων και την καθημερινή του ζωή. Ο δημόσιος έλεγχος του νερού διασφαλίζει ότι όλοι έχουν πρόσβαση σε αυτήν την θεμελιώδη για την ύπαρξη πηγή.
- Δικαιοσύνη και Ισονομία: Αν το νερό θεωρείται ιδιωτικό αγαθό, οι πιο φτωχοί μπορεί να αποκλειστούν από την πρόσβαση σε αυτό. Το δημόσιο νερό εξασφαλίζει ότι όλοι, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, έχουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε καθαρό νερό.
- Προστασία του Περιβάλλοντος: Ο δημόσιος έλεγχος του νερού μπορεί να συμβάλει στη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Οι ιδιωτικές εταιρείες συχνά επικεντρώνονται στο κέρδος, αδιαφορώντας για την οικολογική ισορροπία. Δημόσιοι φορείς μπορούν να εφαρμόσουν πολιτικές που προστατεύουν το περιβάλλον.
- Ποιότητα και Ασφάλεια: Με τη διαχείριση του νερού από δημόσιους οργανισμούς, οι πολίτες μπορούν να έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στην ποιότητα και την ασφάλεια του νερού που καταναλώνουν. Οι δημόσιοι οργανισμοί υπόκεινται σε αυστηρούς κανονισμούς και ελέγχους, ενώ οι ιδιωτικές εταιρείες ενδέχεται να παραβλέπουν τις απαιτήσεις αυτές για να μειώσουν το κόστος.
- Δημοκρατική Συμμετοχή: Η δημόσια διαχείριση του νερού επιτρέπει στους πολίτες να συμμετέχουν σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν τους υδάτινους πόρους τους. Αυτό ενισχύει τη δημοκρατία και την κοινωνική ευθύνη, καθώς οι πολίτες έχουν φωνή και μπορούν να επηρεάσουν τις πολιτικές που αφορούν το νερό.
Συνοψίζοντας, το νερό πρέπει να αποτελεί δημόσιο αγαθό για να διασφαλιστεί η πρόσβαση όλων, η περιβαλλοντική προστασία, η ποιότητα και η ασφάλεια του νερού, καθώς και η δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών.
