του Δημήτρη Λάμπρου
Χρήσιμες είναι οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων στο Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς, αλλά έχουν επαναληφθεί τόσες φορές -χωρίς απτό αποτέλεσμα- που αποτελούν πλέον τμήμα ενός εφιαλτικού φολκλορικού σκηνικού θανάτου. Χρήσιμες οι παρεμβάσεις των διαφόρων πολιτικών παραγόντων, που όταν μυρίζονται ψηφοθηρικό κέρδος προβαίνουν σε ερωτήσεις, επερωτήσεις και άλλα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Χρήσιμη και μια ειλικρινής συνεδρίαση των φορέων της Λιβαδειάς στο Δημοτικό Συμβούλιο ή αλλού για τα προβλήματα του νοσοκομείου, αλλά έχει καταντήσει μια επαναλαμβανόμενη φιέστα και μια επετειακή αποτυχία. Πολλά χρόνια υπάρχει μια επιφανειακή κινητοποίηση για τη βελτίωση του Νοσοκομείου και ένα μηδενικό αποτέλεσμα ή χειρότερα, ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Αυτό λέει πολλά για την δημόσια υγεία στην Ελλάδα κι ακόμα περισσότερα για την ανεπάρκεια των τοπικών πολιτικών παραγόντων.
Το Νοσοκομείο Λιβαδειάς, όπως πολλά άλλα δημόσια νοσοκομεία στην Ελλάδα, βρίσκεται σε οριακή κατάσταση, με τις ελλείψεις προσωπικού και υποδομών να απειλούν σοβαρά τη λειτουργία του. Η υποβάθμιση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, αλλά της χρόνιας αδιαφορίας και ανικανότητας από τις κυβερνήσεις, που επιλέγουν να αντιμετωπίζουν τη δημόσια υγεία ως δευτερεύον ζήτημα.
Υποστελέχωση και Ελλείψεις σε Κρίσιμες Ειδικότητες
Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει το νοσοκομείο Λιβαδειάς είναι η σοβαρή υποστελέχωση. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι εξαντλημένο, καθώς οι κενές θέσεις ξεπερνούν τις 80, ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Σωματείου των Εργαζομένων, η έλλειψη βασικών ιατρικών ειδικοτήτων όπως οι γενικοί χειρουργοί, οι αναισθησιολόγοι και οι παθολόγοι επιδεινώνει την κατάσταση. Στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού υπηρετεί μόνο ένας γιατρός, ενώ το Ακτινολογικό Τμήμα έχει μόλις δύο, με τον έναν κοντά στη σύνταξη. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις, οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού δεν γίνονται, και το νοσοκομείο αναγκάζεται να καλύπτει τα κενά με προσωρινές μετακινήσεις από άλλα νοσοκομεία.
Οι εφημερίες, λόγω αυτών των ελλείψεων, γίνονται υπό επισφαλείς συνθήκες. Ο φόρτος εργασίας αυξάνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα οι γιατροί να μην είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών. Τα τμήματα που λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της καθημερινής λειτουργίας. Η αναγκαία παρουσία 4 παθολόγων, καρδιολόγων, αναισθησιολόγων και χειρουργών παραμένει ένα ανεκπλήρωτο αίτημα, ενώ κρίσιμα περιστατικά συχνά αναγκάζονται να παραπέμπονται σε μεγαλύτερα νοσοκομεία.
Κακές Εργασιακές Συνθήκες και Απογοήτευση του Προσωπικού
Οι συνθήκες εργασίας στο νοσοκομείο είναι εξαιρετικά δύσκολες. Το προσωπικό καλείται να εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς να έχει ενταχθεί στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Το ανθυγιεινό επίδομα διαφέρει από τμήμα σε τμήμα, δημιουργώντας ανισότητες και αυξάνοντας την απογοήτευση. Οι υποδομές του νοσοκομείου είναι παλιές και πολλές φορές ακατάλληλες για την εξυπηρέτηση των ασθενών. Πολλές κλινικές δεν έχουν ανακαινιστεί εδώ και δεκαετίες, ενώ τα προβλήματα στα ιατρικά μηχανήματα και τις βασικές υποδομές είναι καθημερινά.
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού, οι συνθήκες αυτές οδηγούν σε φθορά και εξάντληση. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες των ασθενών, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επικίνδυνες καταστάσεις για τη δημόσια υγεία. Το νοσοκομείο λειτουργεί οριακά, και αυτό το όριο είναι έτοιμο να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.
Η Πολιτική Αδιαφορία και τα Συμφέροντα
Η κατάσταση ειδικότερα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς δεν είναι απλώς αποτέλεσμα οικονομικών δυσκολιών, αλλά και πολιτικής αδράνειας και ανικανότητας. Για τα τελευταία 20 χρόνια οι τοπικές αρχές δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της δημόσιας υγείας στη ρίζα τους. Αντί να προχωρούν σε ουσιαστικές λύσεις ανέχονται ή εύχονται την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας, αφήνοντας χώρο για την ανάπτυξη ιδιωτικών συμφερόντων.
Τα τοπικά πολιτικά στελέχη -σκεφτείτε μόνοι σας τα ονόματα- έχουν αποδείξει την ανικανότητά τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας. Αντί να αγωνίζονται για την επίλυση των προβλημάτων του νοσοκομείου, αναλώνονται σε ρουσφέτια και μικροπολιτικά παιχνίδια, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. Οι κομματικοί διορισμοί στις διοικήσεις των νοσοκομείων συχνά επιδεινώνουν την κατάσταση, καθώς η προτεραιότητα δίνεται στην εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων και όχι στη βελτίωση της λειτουργίας του νοσοκομείου.
Η Αναγκαιότητα Ριζικών Λύσεων
Η διαρκής υποβάθμιση του νοσοκομείου Λιβαδειάς αποτελεί μια πραγματική απειλή για την υγεία και τη ζωή των πολιτών της περιοχής. Η λύση δεν μπορεί να έρθει μέσα από προσωρινές μετακινήσεις και επιφανειακές αλλαγές. Απαιτούνται ριζικές τομές που θα στοχεύουν στη μόνιμη στελέχωση του νοσοκομείου με εξειδικευμένο προσωπικό, την αναβάθμιση των υποδομών και την ορθή διαχείριση των οικονομικών πόρων.
Η τοπική κοινωνία πρέπει να απαιτήσει μια νέα πολιτική προσέγγιση που θα βάζει την υγεία των πολιτών πάνω από κομματικά και ιδιωτικά συμφέροντα. Η πίεση προς την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί ότι η υγεία δεν θα παραμένει πολυτέλεια, αλλά δικαίωμα για όλους. Η αντικατάσταση των ανίκανων πολιτικών με άτομα που είναι σε θέση να φέρουν πραγματικές αλλαγές είναι μονόδρομος.
Χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις, η κατάσταση του νοσοκομείου θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, με τραγικές συνέπειες για τους πολίτες.
