* Ειδικού Συνεργάτη
Ν’ ΑΣΕΠω τη μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου…
Μοίρες… μοίρες… έλεγε ο αείμνηστος Σταύρος Παράβας υποδυόμενος καταπληκτικά τη χαρτορίχτρα, σε έναν ρόλο σταθμό στην καριέρα του. Έναν ρόλο που μας έκανε να γελάμε σε αντίθεση με τα χάλια του Πανελλήνιου Γραπτού Διαγωνισμού ΑΣΕΠ, που έλαβε χώρα το Σάββατο 4 Μαρτίου 2023.
Δεν ξέρω αν οι διαγωνιζόμενοι έβαλαν τα κλάματα, σίγουρα πάντως έβαλαν τα δυνατά τους να διατηρήσουν την ψυχραιμία και την πνευματική τους διαύγεια με όλα τα τραγελαφικά που συνέβησαν χάρη στην ετοιμότητα – για μία ακόμη φορά – της κυβέρνησης των αρίστων. Άριστα δε νομίζω ότι θα πάρει κανείς από τους 77.000 περίπου υποψήφιους, η Κεντρική Επιτροπή Διαγωνισμού (Κ.Ε.Δ.), πάντως, έχει σίγουρα μηδενιστεί.
Διαδικασία και θέματα για γερούς λύτες και γερά νεύρα, αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, αργοπορημένες διευκρινίσεις, γενικές γνώσεις για… εξειδικευμένους, κακοδιατυπωμένες ερωτήσεις και απίστευτη ταλαιπωρία για τους διαγωνιζόμενους που είχαν να μετακινηθούν και χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας τους, προκειμένου να βρίσκονται εγκαίρως στα εξεταστικά κέντρα. Εκείνοι βρέθηκαν.
Τα θέματα πάλι… κόλλησαν στην κίνηση… Μοίρες… μοίρες… να δούμε τα μελλούμενα; Την πιάσαμε τη βάση; Θα μπούμε σε σειρά κατάταξης για την πολυπόθητη θέση στο Δημόσιο; Ή μετά από τόσα παραδείγματα και απαράδεκτα γεγονότα με τοποθετήσεις κτηνοτρόφων σε θέσεις σταθμαρχών, ο γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ είναι μία ακόμη συγκαλυμμένη προώθηση των “καλά” διαβασμένων;
Σαφώς και δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι οι εξεταζόμενοι την ίδια απόδοση, σαφώς δεν υπάρχουν θέσεις για όλους όσοι αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους και γραπτώς, σαφέστατα δεν γίνεται πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός να έχει θέματα βατά και ερωτήσεις δημοτικού. Συνέπεια, οργάνωση, ετοιμότητα και σεβασμό προς τους χιλιάδες των διαγωνιζομένων, όμως, επιβαλλόταν να έχει.
Θα μου πεις, αφού απαξιώνουμε τόσο το Δημόσιο και τις δημόσιες διαδικασίες γιατί σπρωχνώμαστε όλοι για μια θέση σε αυτό; Ίσως γιατί από παιδιά μας έπεισαν ότι μόνο εκεί θα είμαστε ασφαλείς. Ίσως γιατί αν αποτελούμε κομμάτι του κρατικού μηχανισμού κινδυνεύουμε λιγότερο. Ίσως επειδή ο ιδιωτικός τομέας είναι ένας διαρκής αγώνας πάλης και επιβίωσης. Ίσως επειδή πιστεύουμε στην αλλαγή και επιμένουμε σε αυτή. Σε ένα μέλλον αβέβαιο, σε μία χώρα που από τύχη ζούμε, σε έναν κόσμο που δοκιμάζει διαρκώς τις αντοχές μας, μακάρι να είχαμε όλοι τη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών, χωρίς αρνητική βαθμολογία. Μήπως να ρίξουμε τα χαρτιά καλύτερα; Μοίρες… μοίρες…
*Από μία εκ των χιλιάδων υποψηφίων του ΑΣΕΠ, που επιμένει να προσεγγίζει τον κόσμο ιδεαλιστικά.
