Του Δημήτρη ΛάμπρουΔεν υπάρχει αμφιβολία πως το ΠΑΣΧΑ της Λιβαδειάς, ως εορταστική εκδήλωση που διοργανώνεται από τον Δήμο Λεβαδέων, διανύει εδώ και χρόνια μια περίοδο παρακμής. Τα δρώμενα, που κοστίζουν -κόστιζαν τουλάχιστον- ακριβά σε χρήμα, είναι βαρετά, αυτοαναφορικά και δεν αφορούν παρά ελάχιστους. Η τήρηση των ισορροπιών δεν αποτελεί καλό σύμβουλο για την κατάρτιση ενός ενδιαφέροντος προγράμματος που στην πρόθεση να γίνει συμπεριληπτικό καταντά αναξιοκρατικό. Η διευθέτηση τοπικών μικροφιλοδοξιών, αλλά και οι αδικαιολόγητοι αποκλεισμοί φορέων και προσώπων που μπορούν να κοιτάνε ψηλά, κατατείνουν στην περαιτέρω αποδυνάμωση της αισθητικής πρότασης που ούτως ή άλλως ήταν πάντοτε λειψή. Οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις είναι μικρού βεληνεκούς, η συμμετοχή των δημοτών και των επισκεπτών περιορισμένη ή ανύπαρκτη, η οργανωτική ανεπάρκεια πανταχού παρούσα. Το ίδιο και η έλλειψη φαντασίας, πρωτοτυπίας και σχεδιασμού εκ μέρους των υπευθύνων.
Φοβάμαι ότι ούτε και φέτος θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για συνεισφορά στον λαϊκό πολιτισμό μέσω της αναβίωσης των τοπικών εθίμων και της λιβαδείτικης παράδοσης. Πιο πιθανό είναι να δούμε ξανά μια περιορισμένης εμβέλειας πολιτιστική διοργάνωση που θα απευθύνεται και πάλι σε κοινό χαμηλών απαιτήσεων, σε ένα κοινό που δεν θα ήθελε να βρίσκεται εκεί.
Συνολικά το Πάσχα της Λιβαδειάς είτε το δούμε ως ευκαιρία αναβάπτισης στα νάματα της εθνικής μας κληρονομιάς είτε ως τουριστικό προϊόν είτε ως συνδυασμό και των δύο, δεν αποτελεί πλέον ελκυστική προοπτική και προτεραιότητα ούτε για τους Λιβαδείτες ούτε για τους επισκέπτες. Ακόμα κι αν φέτος επαληθευτεί η πρόβλεψη και υπάρξει αύξηση των επισκεπτών, οι λόγοι θα είναι άλλοι από το Πάσχα καθαυτό – η τιμή της βενζίνης για παράδειγμα.
Ολα αυτά δείχνουν προς μια κατεύθυνση: Το Πάσχα της Λιβαδειάς ως οργανωτική δομή και ως πολιτιστική πρόταση πρέπει να αλλάξει. Η πανδημία αποτέλεσε μια ευκαιρία πολιτιστικής αναδιατύπωσης, η οποία, αν αξιοποιήθηκε, θα φανεί σε λίγες μέρες, μετά την κυκλοφορία του προγράμματος του Δήμου για το Πάσχα. Το βέβαιο είναι ότι το ΠΑΣΧΑ της Λιβαδειάς πρέπει να αναπροσανατολιστεί δίνοντας απαντήσεις σε σύγχρονες ανάγκες ψυχαγωγίας και ταυτόχρονα εμβαθύνοντας στην τοπική παράδοση.
Με λίγα λόγια το Πάσχα της Λιβαδειάς πρέπει να ξαναβρεί το χαμένο νήμα της δημιουργικότητας, της παραγωγής πολιτισμού και γεγονότων. Επιβάλλεται να δοθεί μια τεκμηριωμένη, σύγχρονη, καλαίσθητη και λιτή απάντηση στην επανερχόμενη διαρκώς ερώτηση:
Ποιοι οι στόχοι της διοργάνωσης εκδηλώσεων για το Πάσχα της Λιβαδειάς; Τι θέλουμε να επιτύχουμε; Σε ποιους απευθυνόμαστε;
