Γράφει ο Δημήτρης Λάμπρου
Λιβαδειά 14 Μαρτίου 2019
Αγαπητέ Γιάννη,
ΨΗΦΟΙ
Ακούγεται έντονα αυτό που μου γράφεις φίλε: η κα Παπαθωμά έχει θορυβηθεί από την κάθοδο με την Μπατζελή των κκ. Ζιώγα και Σωτηρόπουλου. Λίγες οι ψήφοι κι αυτές να μοιραστούν σου λέει; Τι ‘ναι ο κάβουρας τι ‘ναι το ζουμί του; Τι είναι το ΚΙΝΑΛ τι είναι οι οπαδοί του;
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Πάντως αν δεν εκλεγεί η κα Παπαθωμά φαίνεται να έχει ανοίξει κι άλλες προσωπικές προοπτικές. Μπορεί να ασχοληθεί π.χ. με τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, που δεν προλαβαίνουμε να πηγαίνουμε πχια. Φέτος μετά το περσινό For the Festivals η γιορτή της γυναίκας παρουσίασε μια έντονη κλίση προς την πχιότητα γι’ αυτό δεν θα πω παρά μόνο τούτο: η ποιότητα δεν είναι ζήτημα διευθετήσεων, πολύ περισσότερο μετακλήσεων, δεν υπάρχει δι’ αντιπροσώπου. Κι η πρόθεση δεν εγγυάται ούτε την ποιότητα ούτε τη βίωσή της.
ΒΡΑΒΕΙΑ
Είναι έξυπνη η ιδέα της ξαδέρφης του μπατζανάκη σου από την Ασωπία Γιάννη μου να ιδρύσει ένα σύλλογο για τις γυναίκες “Που Δεν Εχουν Βραβευτεί από Την Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας και τον Δήμο Λεβαδέων”. Μόνο που πρέπει να την υλοποιήσει γρήγορα γιατί μια γιορτή ακόμα να κάνει η κα Παπαθωμά και δεν θα βρίσκει μέλη. Ως γνωστόν άλλωστε βραβεία χωρίς κριτήρια είναι φθηνή ψηφοθηρία. Ολοι μπορούν να έχουν προεκλογικά από ένα.
ΠΟΥΛΟΥ
Σε βρίσκω κι εσένα κι όλους εκεί στο Ηνωμένο Βασίλειο πολύ αυστηρούς μάι φρεντ. Εμείς τα λύνουμε τα θέματα με χαλαρότητα. Λόγου χάριν μπορούμε να τοποθετούμε βυθιζόμενους κάδους στη μέση στο οδόστρωμα. Είναι μια άνεση, ένα λαρτζιλίκι που οι βάρβαροι του Βορρά δεν θα το αποκτήσουν ποτέ. (Φωτό κάτω).
ΛΙΒΑΔΕΙΑ
Βέβαια και στους μετακινούμενους κάδους έχουμε διαφορές. Εχετε στην Αγγλία σκηνές με παιδιά να ψάχνουν μέρα μεσημέρι στους κάδους των απορριμμάτων (κάτω φωτό) στο κέντρο των πόλεων; Εμείς έχουμε. Αλλά άμα το γράψεις είσαι αυστηρός. Παράξενα ήθη και έθιμα της ύστερης μεταπολίτευσης, της τελευταίας πράξης του δράματος.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
Το βαριέμαι φίλε. Να ήταν ο Παλαιολόγος να ασκήσω κριτική, να ‘ταν ο Ρούσσαρης στα καλά του να κάνω αντιπολίτευση. Τώρα τι; Μια αφόρητη πλήξη και μια βιασύνη να φύγουν όλοι. Και δεν το λέω μόνο εγώ.
ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
Σε πλειοδοσία υποσχέσεων έχουν επιδοθεί οι υποψήφιοι, μη αντιλαμβανόμενοι το πολιτικό πρόβλημα ή αναπαράγοντας συνειδητά την παρακμή. Τριάντα χρόνια στην Ελλάδα με έναν Αμαζόνιο ρευστότητας στη διάθεσή της η πολιτική τάξη παραδίδει ένα σωρό τσιμέντο και μερικά βουνά σκουπίδια. Οι ίδιοι αυτοί ζητούν πάλι την ψήφο μας.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Οι ανώνυμες διαδικτυακές επιθέσεις δεν ξεκινούν από έναν απλό φθόνο. Δεν συνιστούν προσωπικές εμμονές ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Είναι μια βαθύτατα πολιτική πράξη που στιγματίζει ανεξίτηλα, είναι μια προσπάθεια φίμωσης που θυμίζει μαύρες εποχές, είναι ένας δείκτης κόκκινου πανικού που δεν επιδέχεται αναστροφή. Ούτως ή άλλως, όπως καλά γνωρίζεις Γιάννη μου, εμείς απαντούμε στα αφεντικά. Οχι στα τσιράκια.
ΠΟΙΝΕΣ
Από όσο γνωρίζω στις σοβαρές ιεραρχίες όταν ο υφιστάμενος υποπέσει σε μεγάλο παράπτωμα τιμωρείται και ο προϊστάμενος.
1887
Δεν πέρασαν αρκετά χρόνια ή εμείς παραμένουμε το ίδιο αφελείς;
Όποιος σας σφίγγει δυνατά το ένα και τ’ άλλο χέρι
και πηλαλεί εδώ κι εκεί στο ντάλα μεσημέρι
αυτός που σας χαμογελά και σας κτυπά στον ώμο,
αυτός που με τα τέσσερα σας κυνηγά στο δρόμο
και στέκει μ’ ύφος ταπεινό θεράποντος και δούλου
θηρεύει το αξίωμα Δημοτικού Συμβούλου.
Γ.Σ.
Η πχιότητα μπήκε στο λεξιλόγιο μας την εποχή της Σιμιτικής λαίλαπας. Άφησε όμως βαριά κληρονομιά Δημήτρη μου. Σε όλα και σε όλους μας. Αυτά πληρώνουμε σήμερα!!!
Μπήκε η πχιότητα, το μακέτο, το μπλοκάκι. Λεηλατήθηκε ο τόπος. Τραγωδία.