Εναν πρωτότυπο τρόπο βρήκε ανώνυμος αναγνώστης να απαντήσει στα Γράμματα από τη Λιβαδειά αποστέλλοντας επιστολή με τη δική του ματιά στα γεγονότα. Η άποψη ενός Ελληνα του εξωτερικού που βλέπει τα πράγματα με την απόσταση τη σωτήρια, που κρίνει τις καταστάσεις χωρίς ιδιοτελείς στόχους και φιλικές παραχωρήσεις παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αξίζει να την μελετήσει κανείς. Το viotiaplus.gr είναι ανοιχτό και σε άλλες απαντήσεις, όχι μόνο από τον Γιάννη αλλά από οιονδήποτε μπορεί να συνεισφέρει στον δημόσιο διάλογο.
Γράμματα από Λονδίνο
Λονδίνο 16 Φεβρουαρίου 2019
Αγαπητέ φίλε Δημήτρη,
- Μόλις βρήκα λίγο χρόνο να απαντήσω στα ωραία γράμματά σου που πραγματικά είναι και πολύ εύστοχα και περισσότερο απολαυστικά .Με διασκεδαστικό τρόπο δείχνουν με ακρίβεια την κατάσταση στην αγαπημένη πατρίδα. Εδώ στην Εσπερία και συγκεκριμένα στην Αγγλία, που κατέφυγα όπως και πολλοί συμπατριώτες μας λόγω της οικονομικής κρίσης τώρα και πέντε χρόνια, τα πράγματα είναι διαφορετικά, πολύ δύσκολα θα σου πω αλλά και λιγότερο διασκεδαστικά. Τουλάχιστον εκεί δεν χάνετε το χιούμορ σας, όσοι έχετε. Η ζωή στην Δύση δεν είναι εύκολη, όποιος το ισχυριστεί, θα είναι ψέμα. Πολλή δουλειά , αξιοπρεπής διαβίωση αλλά και πολλή μοναξιά. Δεν σου κρύβω ότι τα βράδια ακούω μόνο ελληνικά τραγούδια , τραγούδια λαϊκά, που στην Ελλάδα δεν άκουγα ποτέ. Τι τα θες εδώ στον ξένο τόπο, θυμήθηκα την γιαγιά μου που έλεγε «την ξενιτιά, την ορφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’τα ξένα…» Καμιά καλοζωία δεν μπορεί να συγκριθεί με την πατρίδα.
- Για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, και την κεντρική πολιτική σκηνή, θα πω ότι δεν είναι ούτε κεντρική, ούτε πολιτική. Δεν ξέρω αν θα είναι και «Ελλάδα» μετά την υπογραφή των Πρεσπών. Οι Έλληνες του εξωτερικού είναι , όπως ξέρεις, αντίθετοι σε αυτήν την τόσο άδικη για τη χώρα μας συμφωνία . Κυρίως στην Γερμανία και την Αμερική, δεν την δέχονται με τίποτα. Αλλά αφού βρέθηκαν 153 Έλληνες βουλευτές να την δεχτούν, καταλαβαίνω πλέον ότι δεν υπάρχουν ούτε αξίες, ούτε αρχές στην χώρα που γεννήθηκα. Λυπάμαι πάρα πολύ γι αυτό, αφού εδώ για να αντέξω κρατάω μέσα μου πολύ βαθιά την Ελλάδα , το αίσθημα του πατριωτισμού, τις εικόνες από το χωριό του πατέρα μου και τα τραγούδια μας, όπως σου είπα, που με ταξιδεύουν στην ελληνική άγια γη. Συνεχίζοντας, θα κρατήσω το σκηνή, γιατί τι άλλο είναι όλο αυτό το κακόγουστο σόου, την ώρα που τόσοι Έλληνες ξενιτεύονται, άλλοι τόσοι και περισσότεροι μόλις και επιβιώνουν και όλοι μαζί παρακολουθούν με απάθεια μια ασπρόμαυρη ταινία στην οποία είναι κομπάρσοι . Και αν.
- Όλοι εδώ απορούμε πως μιλάτε στην Ελλάδα μόνο για οικονομική κρίση ενώ, όπως σωστά έχεις γράψει κι εσύ πολλές φορές, είναι καθαρά πολιτική αφού πολιτικά είναι τα αίτιά της. Απορούμε ακόμα, πως ετοιμάζονται οι Έλληνες να ξαναψηφίσουν τους ίδιους ή παρόμοιους πολιτικούς , μάλλον πολιτικάντηδες, γυρολόγους και συμφεροντολόγους που συμμετείχαν στο πάρτι , που είναι υπεύθυνοι για την πολιτική και οικονομική κρίση. Και που τώρα παρουσιάζονται σαν ήρθαν ξαφνικά στη χώρα. Μια κρίση που , στο τέλος τέλος, έχει γίνει κοινωνική. Το λέω επειδή κι εγώ μεγάλωσα με την ιδέα ότι είμαστε ένας έξυπνος λαός. Τώρα δεν έχω καμιά αμφιβολία πως αυτό είναι ο μεγαλύτερος εθνικός μύθος .
- Πολύ ωραία τα γράφεις εκεί και για τα τοπικά πράγματα και όποιος δεν έχει παρωπίδες ή ατομικό συμφέρον, στην καλύτερη περίπτωση γελάει και στη χειρότερη κλαίει με τα χάλια της πόλης. Και πάλι απορώ τι περιμένει ο απλός σοβαρός άνθρωπος και ψηφοφόρος από αυτούς που έχουν αποδείξει πως εργάζονται σκληρά μέχρι να βγουν και καθόλου αφού βγουν; Από ό,τι καταλαβαίνω, οργιάζουν οι κομματικές φατρίες, οι ανίερες συμμαχίες, οι λυκοφιλίες, τα κόμματα, οι τοπικισμοί, κι όλοι σκοπεύουν την ολόκληρη εξουσία ή ένα κομματι εξουσίας , ενώ κανείς το έργο που αξίζουν και δικαιούνται οι πολίτες. Που πληρώνουν.
- Εδώ τουλάχιστον όπως γνωρίζεις , πληρώνεις μεν πολλά , αλλά έχεις τη βεβαιότητα ότι το απρόσωπο κρατος σε λαμβάνει υπόψη του και δεν είσαι ένα τίποτα, όπως στη Ελλάδα. Εκτός αν είσαι μέλος του τάδε ή του δείνα κόμματος , εκεί.Τα έζησα , τα ξέρω, και ντρέπομαι για την κατάντια αυτής της χώρας. Και απορώ ξανά φίλε Δημήτρη, πως οι Έλληνες μετά από 10 χρόνια μνημόνια, δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η πελατοκρατία και η κομματοκρατία τους κατέστρεψαν. Ηλπιζα ότι όλη αυτή η αναταραχή και οι θυσίες που έγιναν θα μας οδηγούσαν σε σωστά συμπεράσματα. Αντίθετα όμως φοβάμαι ότι τίποτα δεν διδαχτήκαμε και γι αυτό οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο είναι ελάχιστες.
- Να ξέρεις ότι πάντα σε διαβάζω, και πάντα σε θαυμάζω έστω και από μακριά για τον αγώνα που δίνεις ενάντια σε κάθε διαφθορά , σε κάθε πολιτικαντισμό, σε κάθε ατομικισμό που στρέφεται ενάντια στο κοινό καλό. Αυτό θέλει και αντοχή και προπαντός τόλμη. Θέλει να είναι κανείς αντικομφορμιστής στην πράξη και όχι στα λόγια. Κι εσύ είσαι και το έχεις αποδείξει πολλά χρόνια τώρα.
- Τέλος δεν σου κρύβω ότι προσπάθειες σαν τη δική σου μόνο συγκίνηση μου προκαλούν γιατί λέω και σκέφτομαι ότι τίποτα δεν έχει χαθεί οριστικά για την αγαπημένη μου πατρίδα. Και γιατί πιστεύω κατά βάθος ότι δεν είσαι μόνος σου. Ότι υπάρχουν πολλοί και καλοί συμπατριώτες που θέλουν ένα άλλο μέλλον για τα παιδιά τους. Ένα χρωματιστό μέλλον. Όχι ραγιάδικο. Ένα μέλλον ελεύθερο και αξιοπρεπές.
- Σε ευχαριστώ και πάλι για τα υπέροχα γράμματά σου που τα περιμένω με χαρά και συγκίνηση. Εδώ, θες η ξενιτιά, θες η απόσταση, θες η εντελώς άλλη ζωή, με κάνει να συγκινούμαι περισσότερο με οτιδήποτε αγνό και αληθινά ελληνικό. Με ψευτοπατριώτες και δήθεν δεν θέλω να έχω καμία σχέση.
- Σου αφιερώνω το αγαπημένο μου τραγούδι, (Η επιστροφή, Αθηναϊκή κομπανία) και θα ήθελα να το ανεβάσεις αν μπορείς σαν χαιρετισμό αδελφικό που μας ενώνει. Το ακούω κάθε μέρα όσα χρόνια είμαι εδώ με την ελπίδα κάποτε να αξιωθώ να επιστρέψω στην πάτρια γη. Και ότι θα την βρω καλύτερη. Ως τότε, να είσαι γερός και δυνατός και να παλεύεις για το καλό της Ελλάδας μας
- https://youtu.be/mhY7GUFDjFA
Με εκτίμηση
Ο φίλος σου Γιάννης
