Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η σύγκλιση στους κύριους άξονες και στις βασικές κατευθύνσεις των τοπικών πολιτικών δυνάμεων για τη διατήρηση του τμήματος Οικονομικής Ανάπτυξης στη Λιβαδειά ως παραρτήματος του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας.
Από την άποψη αυτή η πρόταση της δημοτικής συμβούλου των επικεφαλής της μειοψηφίας για έκτακτη σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου Λιβαδειάς είναι αυτονόητα ορθή, όσο κι αν οι δημοτικές παρατάξεις είναι απαξιωμένες εξίσου με τις κομματικές στα μάτια των πολιτών.
Αν όμως η πρόταση είναι σωστή –και πράγματι σήμερα το απόγευμα συγκαλείται το Δημοτικό Συμβούλιο με τη συμμετοχή όλων των τοπικών φορέων και του προσωπικού του Πανεπιστημίου Στερεάς- η διατύπωσή της είναι λάθος και δίδει την ευκαιρία για μια ακόμη διευκρίνιση ορθογραφική –που έχει όμως πολλές προεκτάσεις και ακόμη πιο πολλές αναγνώσεις και συνεκδοχές.
Γράφει στο δελτίο Τύπου που απεστάλη και στη viotia από δημοτική παράραταξη:
Προτείνουμε την άμεση σύγκλιση του Δημοτικού Συμβουλίου κ.λπ.
Η “σύγκλιση” εδώ είναι ορθογραφικό λάθος.
Η ορθή γραφή είναι σύγκληση διότι η λέξη προέρχεται από το ρήμα συγκαλώ (συν+καλώ> συν+κλήση) που είναι η ενέργεια του συγκαλώ και σημαίνει συνήθως τη θεσμοθετημένη συγκέντρωση προσώπων, δηλαδή αυτό το οποίο εννοεί εδώ η κα Πούλου.
Η σύγκλιση που κατά λάθος χρησιμοποιήθηκε είναι το αποτέλεσμα του ρήματος συγκλίνω, δηλαδή το κλίνειν ομού, κατευθύνομαι προς το ίδιο σημείο με κάποιον ή με κάτι. Και μεταφορικά τείνω να πλησιάσω, να προσεγγίσω και ακόμη πιο ελεύθερα, εισέρχομαι στην ίδια τροχιά με κάποιον ή με κάτι.Το σύνηθες λάθος έχει την αρχή του στην ομοηχία των λέξεων σύγκληση και σύγκλιση, πολύ περισσότερο που υπάρχει και 3ηλέξη:
Πρόκειται για τη λέξη σύγκλειση (η συνένωση δύο πραγμάτων, ώστε να μην υπάρχει ενδιάμεσο κενό, π.χ. η σύγκλειση των λιθοσφαιρικών πλακών), που δεν χρησιμοποιείται τόσον ευρέως στην κοινή γλώσσα, αλλά αποτελεί όρο στην οδοντιατρική και στην ιατρική.
Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι υπάρχει και 4η ομόηχη λέξη: η λέξη σύγκλυση (συν+κλύζω) που δηλώνει τον κατακλυσμό, την πλημμύρα και συνεκδοχικά την ραγδαία βροχή, την καταιγίδα.
Δεν είμαι σίγουρος. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει ρήμα συγκλύζομαι που σημαίνει (για πλοίο) σκεπάζομαι από κύματα και συνεκδοχικά καταβυθίζομαι από τα χρέη. Επιπλέον υπάρχει ο συγκλυσμός που είναι η συνάντηση των κυμάτων και το διγενές ο, η σύγκλυς -ύδος που χρησιμοποιέιται μόνο μεταφορικά και σημαίνει τον χυδαίο όχλο, πλήθος ανθρώπων του κατωτάτου φυράματος.
Σε όλες τις περιπτώσεις θα ήταν χρήσιμη λέξη η σύγκλυση: καταβύθιση από χρέη, κατακλυσμός από χαράτσια, (φορο)καταιγίδα… είναι επίκαιρες έννοιες, καθημερινές λέξεις που χρησιμοποιούνται πλέον στην Ελλάδα από όλους ή σχεδόν όλους. Αντίθετα, παραμένει ζητούμενο η προγραμματική σύγκλιση άφθαρτων πολιτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να αρθρώσουν δυναμικό πολιτικό λόγο και να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο…
