Για τον ειδικό κλάδο του 6ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ που αφιερώνεται στη Βοιωτία το βραβείο απονέμεται στον Αθανάσιο Στρογγύλη για το ποίημα “Μιας Μέρας Ονειρο”. Ο Αθανάσιος Στρογγύλης γεννήθηκε στην Κατερίνη Πιερίας το 1982. Σπούδασε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο τμήμα «Γλώσσας Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών» με ειδίκευση στη Ρωσική Γλώσσα και Φιλολογία. Ζει στο Λιτόχωρο Πιερίας. Στις 11 Νοεμβρίου 2016 τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε η Βρετανική Πρεβεία στην Ελλάδα με θέμα το έργο των Άγγλων ποιητών του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 19 Μαρτίου 2017 τιμήθηκε με διάκριση στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΕΙΑ 2017»που διοργάνωσε η Διεθνής Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών για την παγκόσμια χρονιά «Νίκου Καζαντζάκη». Έχει γράψει επίσης μια σύγχρονη κοινωνική και πολιτική σάτυρα, προσαρμοσμένη στο γλωσσικό ιδίωμα του Λιτοχώρου αλλά καί σε τοπικά γεγονότα με τίτλο «ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ». Η Σάτυρα παρουσιάστηκε τέσσερις φορές στο Λιτόχωρο από τη θεατρική ομάδα «ΑΤΑΚΑ» και παρακολουθήθηκε από περίπου 1700 θεατές συνολικά, ενώ έχουν προγραμματιστεί παραστάσεις και σε άλλα μέρη.
Εδώ τα επίσημα αποτελέσματα: https://viotiaplus.gr.185-138-42-70.linuxzone138.grserver.gr/archives/16746
Δείτε το βραβευμένο ποίημα.
ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΟΝΕΙΡΟ
Όσοι περάσανε απ’τον τόπο αυτό παλιά
άφησαν πίσω τις σκιές τους και τα χνάρια
κι εγώ με βήματα,μια νύχτα,σιωπηρά
πήγα στου ονείρου τους,να βρώ,τ’απομεινάρια,
ό,τι μπορεί να γίνει όνειρο ξανά…
κι έφτιαξα χάρτινα φτερά για να πετάξω
απ’την Κοιλάδα των Μουσών ως την πηγή,
εκεί που λούζεται η Έρκυνα γυμνή,
τα μάτια ξέπλυνα κι εγώ για να κοιτάξω,
μες στο νερό πώς καθρεφτίζεται η στιγμή…
και ζωντανέψαν’ οι σκιές το μεσημέρι,
στήσανε κύκλο και αρχίσανε χορό,
μύθοι και άνθρωποι πιασμένοι χέρι-χέρι
μια με τ’ανθρώπινο και μια με τ’αστρικό.
Βήμα το βήμα ο χορός πήγε πιο πέρα,
παίζανε ο Αίολος εκεί κι ο Βοιωτός,
έπεσε κάτω ο ασκός,σήκωσε αέρα
και ξανασκόρπισε το όνειρο στο φώς…
Σ’ αυτόν τον τόπο όλα γίνονται ξανά
κι ας σβήνει τ’ όνειρο την ώρα που χαράζει…
Οι εποχές περνούν και φεύγουν βιαστικά
μα είναι αιώνιο το πέρασμα που αλλάζει
και το αποτύπωμα ποτέ δεν ξεθωριάζει.
